Pinksteren

Vera op de step.

Een race tussen Tijl en Vera op de Borneokade.

Vera als model straattekenen.

Tijl stelt sig voor

Tijl stelt sig voor
Halo ik ben tijl
Mijn lievliens sport is hokie en voetbal en msrien ook baaskitbal
Mijn lievliens instrument is een drumstel
Ik hou van moppen sal ik een moppje vertelen
2 katten lopen in de woestijn zegt de ene kat tegen de andere wat een grote kattenbak, he? Hahahahahaha
Mijn lievlins klur is oranje
mijn lievliens eeten is pietsaa met salami
mijn lievliens dier is een hamster en een olifant
ik hou vil van fotos maaken
ik hou niet van snele dinen
ik hou niet van druku dinen
ik ben nuw snierg
mijn hobie is dansen
ik hou vil van skeeten

Street Art

Tekenen op straat doen we allemaal graag. En regelmatig licht de Borneokade dan ook op met vrolijke kleuren. Vooral Vera is graag druk in de weer met het stoepkrijt. En liefst nog dat mama dan de straat vol tekent met mau's, beer, mau, bloem, mau of pop..of mau.. En soms doet Tijl ook me, en als hij dan mee doet dan is het vaak ook geniaal (vindt mama); Tijl ging liggen op de stoep en mama moest zijn silhouet tekenen. En zo ontstond er een skater op straat; iemand die bommetje in het water doet en een heuse ninja. Street Art van hoog niveau vindt mama!

En Vera, die eindigt zelf vaak als een piece of art...

Al eens eerder gezien...

Zo broer, zo zus.

liefs mampa

Nee mama nee

twee. is ze nog niet. Maar dat houdt mevrouw niet tegen om haar eigen individualiteit te zoeken en de grenzen van haar macht te testen. Wandelen door de buurt, een blokje om, Tijl naar Tijl papa brengen; ze wil maar al te graag even mee naar buiten. Vaak nog graag fiets of e-step mee. Maar soms is mama wat ongeduldig.."Kom Veer!" En dan denkt ze; nee, nu niet. Andere kant op. Of eigenlijk vaak gaat mevrouw gewoon liggen. Tot hier en niet verder. ... zucht ... mama heeft al een flinke serie van dergelijke foto's op haar iPhone..

Logeren.

Het was een feestelijke koninginnedag, waarop Tijl verwachtte heeeel erg rijk te worden. En hoewel we weinig kleertjes verkocht hebben, voelt de kleine man zich ontzettend rijk met de nieuwe lading die hij zelf heeft aangeschaft op deze dag. Verder hebben beide kindjes heerlijk in de warme zon gespeeld met hun vriendjes en vriendinnetjes. De dag erop vertrok mama met de twee naar het kuuroord in Tilburg, om lekker bij te komen. Maar één trein wilde Tijl, dus werden ze in Den Bosch opgehaald voor een logeerpartijtje in Tilburg. En Tijl en Vera zijn geweldige kindjes om in de trein mee te hebben. Tijl wordt al een grote man, die mama helpt met de wagen tillen en vooral met Vera bezig houden met koetjes zoeken in de wei tijdens de lange reis.
Ze boften het was een zonnige dag en in de maand mei, dus gingen we traditiegetrouw naar het Hasseltsekapelleke. Even een kaarsje opsteken voor alle mensen waar we van houden en dan natuurlijk langs de snoepkramen. Tijl koos zijn snoep en voor Vera een molen. Op een bankje voor de kapel lekker zitten snoepen. Maar Vera heeft er niks van meegekregen, die sliep en werd pas wakker toen we weer bijna thuis waren.
Tijl ontpopte tot een echte bushman, door het hoge gras langs het kanaal op zoek naar beestjes, konijnen en mooie takken. En klimmen kan hij ook, door al die extra energie van snoep klom Tijl zomaar tegen een muur op en opa wilde laten zien dat hij dat ook nog kon.

Madeliefjes oftewel meizoentjes plukken, daar waren er genoeg van.


Na een nachtje lekker slapen -mama mocht een uurtje langer -hoera eindelijk!- even naar het Pieterkesbos. Beestjes kijken en de speeltuin natuurlijk. Dat is ook zo’n ouderwetse gewoonte sinds mama klein was al, lekker wandelen in het Wandelbos met de kleine dierentuin en de speeltuin. Vera vond het geweldig en gilde het uit bij het zien van de “grote” kippen. GROOT, GROOT!!! En de lama's zijn nog groter. Tijl wilde vooral ook voetballen, voetballen. "want opa kan echt vet hoog schieten!"

Na lekker te hebben gespeeld in de speeltuin weer huiswaarts, eten en terug naar Amsterdam. Vera viel in de auto op weg naar het station in slaap, en werd pas wakker op Amsterdam centraal. Totaal verbaasd, want waar waren nu opa en oma?? Maar de kleine meid herkent haar stad. Want toen we in de bus stapten, keek ze mama met een blij snoetje aan; "dito huis!" zei ze.