Oh kom er eens kijken!

Ja Sint in het land, en Tijl is ietwat gespannt. Je vergeet het soms even als volwassene; hoe spannend en echt sinterklaas is. Het begon al ergens in het begin van november. Tijl was weer even een echte kleuter n wilde niet in bad, sowieso niet naar bed. Mama werd wat boos en zei: "Tijl, nu luisteren! Anders vertel ik het sinterklaas!"...
..een klein neusje werd wit. Een onderlipje trilde. En al snel snikte een klein blond jongetje.
Oooowwh, mama's hart brak. Sint was een heuse bedreiging voor dat kleine mannetje! Mama zou het bestaan van deze goed heilig man daarna nooit meer misbruiken. 
Toen Sint naar Nederland kwam, had Tijl al aan zijn papa verkondigd; "Dan ga ik naar Spanje!" Dat klopte, maar toen we terugkwamen deed Tijl gretig mee met het sinterfeest.  Schoentje zetten; opgewonden ook die van je zusje; brood voor het paard, of suikerklontjes -daar is ie gek op!- of een bakje water! En zingen dan, met mama door de brievenbus "Gooi wat in mijn schoentje!!"
's Morgens wachtte het jongetje toch wel voorzichtig; mag ik al? Bang om Sinterklaas tegen te komen. Vooral als het nog donker is. "Is ie al geweest?"
En Tijl is dankbaar voor elk cadeautje.. een beetje dan. Nadat Tijl en Vera ieder gouden chocolademuntjes in hun schoen hadden gekregen en Tijl er 1 mocht snoepen bij het ontbijt, vertrokken we naar school. De buurkindjes huilden alletwee luidkeels op straat.
"Ach, misschien zijn ze hun schoen vergeten te zetten vannacht." zei mama
"Of misschien hadden ze ook alleen maar snoep in hun schoen." zei Tijl
De kleine man boft maar; dit weekend 2x pakjesavond. Maar eerst kwam Sint ook op school. En onze grote held stond veilig achteraan bij de juf.