big smile opa

Als opa oppast speel ik uren zoet met mijn speelgoed mand en af en toe geef ik gewoon een lieve big smile!! Dan geeft het niets dat mijn jurk achterstevoren zit, he mama! ;-)

Spelen

Deze woensdag kwamen de dames Groen weer eens ouderwets samen lunchen. En zelfs Koen, Sam en Wendy schoven aan. Drukte en chaos, waartussen Vincent de plintjes wist te maken. Na de lucnh verdween de familie van Tilburg weer voor Sam's dutje (tot grote woede van Koen -uiteraard-, maar nadat ie door mama Barbara werd aangekleed, vertrok ie met een grote lach in zijn achterstevoren-jas in de bakfiets). Alies ging met mama Marian shoppen en Loewe bleef gezellig bij Tijlemans en Vera. Die laatste deed de hele dag trouwens geen oog dicht, veeeel te gezellig in huis!

Tijl knutselt

Enige tijd geleden schreven we al dat -vooral de juf- zich zorgen maakte om de vorderingen van Tijl op fijn motorisch gebied. En op lezen en schrijven, maar dat werd al snel achterhaald, want de kleine man leest vlot alle teksten aan de ontbijttafel; p-i-n-d-a-k-a-a-s, k-r-a-k-k-e-r-s (crackers), maar waarom staat er brood op het boterkuipje??
In ieder geval maken we ons daar geen zorgen meer over. En eigenlijk ook niet meer over dat knutselen, want regelmaat pakt Tijl de knutsel kist uit de kast (niet dat ie heeel lang knutselt, maar hij poogt eens wat). Ook tekeningen zijn uit het genre ' minimalistisch' , waar in sommige stromingen heel veel geld mee kunt verdienen. Maar Tijl snapt dondersgoed, wat van hem gevraagd wordt. Dus concentreert hij zich soms braaf op een fijn motorisch werkje. En zo vindt mama soms buiten de klas ineens kralenwerkjes met zijn naam erbij! Dat was nog nooit gebeurd! En dat laat ie dan ook met trots zien.

 

Nee, dan zijn oren. Na een bezoek van de schoolarts, bleek Tijlemans niet op alle piepjes te reageren. ("Het ging heel makkelijk hoor, mama. ik moest alleen mijn hand opsteken").

Dus werden we verzocht bij de GGD voor een tweede test. Ondertussen was papa Youp al bij de huisarts geweest, en die zag vocht achter de trommelvliezen, wat het een en ander kond verklaren. Mama ging deze week voor de tweede test. Een klein blond mannetje, die geen zin had om met de GGD- arts- mevrouw te praten, ging zitten met een te grote koptelefoon op. Hij moest drukken op een knopje. Mama zag ook dat hij niet overal drukte, en we werden toch echt doorverwezen naar de huisarts. Tjee, mama moest wel effe slikken; dit kon wel eens serieus worden.

"Vond je het niet moeilijk? " vroeg ze aan Tijl

"Nee, zei het jongetje, "sommige piepjes waren hard, en andere zacht... en sommige waren zoooo zacht." (een duinpje en een wijsvingertje kwamen heel dicht bij elkaar)  

...."en toen drukte ik maar niet, die waren te zacht." 

TJa, daar stonden we dan buiten voor de deur van de GGD. Moest mama teruggaan? 

'Hij heeft de test niet goed uitgevoerd'...?

Ach, dit was Tijl al met de geboorte meegegeven. Toen al kwamen ze drie keer terug voor de gehoortest, omdat de Westertoren te hard sloeg!

zusje fotograferen

Dat Vera gekke bekken kan trekken wisten we al, maar vooral als haar broertje fotografeert (zie rijstwafelserie), gaan ze samen uit de bol.

Lekker rijstwafel!

Trouwen

Tijl kroop vanochtend bij mama en Vera in bed en zei; "als Vera en ik later groot zijn, dan kunnen we wel vriendjes worden".
Ik zei; "ja, en dan zijn jullie nog steeds verliefd?"
(Tijl is nl. al vanaf het begin verliefd op Vera, en Vera op hem, hadden we besloten.)
"Ja," antwoordde Tijl,  "maar Alies zei dat we niet konden trouwen want dan krijgen we rare kindjes".
"dat klopt, een broer en zus kunnen niet trouwen, maar je kan je wel verliefd voelen," zei ik
"Dat wist ik al dat broer en zus niet kunnen trouwen! Dat hoefde Alies niet te zeggen!" mopperde Tijl
"Je kan wel met vriendinnetjes trouwen", zei ik, "met Alies of Loewe." 
"Dan ga ik met Sam trouwen", zei Tijl

Carnaval

Het was Vera's eerste carnaval. Haar kruikendoop zullen we maar zeggen. En ze heeft het helemaal goed gedaan. Genieten van de zon en optocht, al die maffe verklede mensen bekijken; zelfs die twee roze suikerspinnen die met regelmaat boven de maxi cosi hingen konden haar niet van de wijs brengen. En toen de stoet voorbij was en het volk de cafe's indook, viel Vera in een diepe slaap en die bracht ze door onder de haard midden in het cafe. Zoals het hoort. Ja Vera neemt carnaval zoals het hoort; zoals het komt. Ook haar eerste clownkostuum beviel haar prima. 

Nee, dan Tijl; die wilde geen carnavalskleren aan "dan lachen ze me uit"..tja, hij wordt toch wel steeds Amsterdamser. Maar zoals het Tijlemans behoort, komt hij pas later los, en stond hij dus uiteindelijk te springen en dansen met Vincent op de carnavalskrakers. De zondag sloten we af met een carnavalsmenu in een eetcafé. Waar Tijl een grote schare fans ontwikkelde in een naastgezeten carnavalstafel. 

We bleven tot de maandagochtend. Dus moesten we vroeg op in de auto naar Amsterdam. Met het geluk dat die Brabanders op de derde dag van carnaval er toch niet voor elven uit zijn, waren we met een uurtje in Amsterdam. En zo leverde mama Tijlemans op tijd af op school (ondertussen zich verontschuldigend voor het blauwe bonte vloerkleed dat ze om had).

"En", vroeg mama na school, "heb je de juf verteld dat je carnaval hebt gevierd?" 

" Nee, wel dat Ajax van AZ heeft gewonnen met 4-0!"