In ieder geval maken we ons daar geen zorgen meer over. En eigenlijk ook niet meer over dat knutselen, want regelmaat pakt Tijl de knutsel kist uit de kast (niet dat ie heeel lang knutselt, maar hij poogt eens wat). Ook tekeningen zijn uit het genre ' minimalistisch' , waar in sommige stromingen heel veel geld mee kunt verdienen. Maar Tijl snapt dondersgoed, wat van hem gevraagd wordt. Dus concentreert hij zich soms braaf op een fijn motorisch werkje. En zo vindt mama soms buiten de klas ineens kralenwerkjes met zijn naam erbij! Dat was nog nooit gebeurd! En dat laat ie dan ook met trots zien.
Nee, dan zijn oren. Na een bezoek van de schoolarts, bleek Tijlemans niet op alle piepjes te reageren. ("Het ging heel makkelijk hoor, mama. ik moest alleen mijn hand opsteken").
Dus werden we verzocht bij de GGD voor een tweede test. Ondertussen was papa Youp al bij de huisarts geweest, en die zag vocht achter de trommelvliezen, wat het een en ander kond verklaren. Mama ging deze week voor de tweede test. Een klein blond mannetje, die geen zin had om met de GGD- arts- mevrouw te praten, ging zitten met een te grote koptelefoon op. Hij moest drukken op een knopje. Mama zag ook dat hij niet overal drukte, en we werden toch echt doorverwezen naar de huisarts. Tjee, mama moest wel effe slikken; dit kon wel eens serieus worden.
"Vond je het niet moeilijk? " vroeg ze aan Tijl
"Nee, zei het jongetje, "sommige piepjes waren hard, en andere zacht... en sommige waren zoooo zacht." (een duinpje en een wijsvingertje kwamen heel dicht bij elkaar)
...."en toen drukte ik maar niet, die waren te zacht."
TJa, daar stonden we dan buiten voor de deur van de GGD. Moest mama teruggaan?
'Hij heeft de test niet goed uitgevoerd'...?
Ach, dit was Tijl al met de geboorte meegegeven. Toen al kwamen ze drie keer terug voor de gehoortest, omdat de Westertoren te hard sloeg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten