Paasweekend II

Regen was voorspeld. Een straaalend blauwe lucht begroette ons vanmorgen. Nadat Tijl en Vera zich misselijk hadden gegeten aan de verstopte paaseieren in huis, gingen we op pad. Via een gezellig dorpje zoals Enkhuizen reisden we over de dijk naar Oma I-A en opa.
"De Zaanse Schans!!" jubelde mama ineens tegen een verkeersbord.
"Daar ben ik nog nooit geweest!'
Een mooie blauwe lucht, die beloofde rij molens; mama zag foto-oppportunities. Ook leuk voor de kinderen toch? Hollands erfgoed bekijken?
"Daar! rechtsaf!"
Vincent, die eigenlijk met Tijl net in een inhaalrace zat met een zilveren Ferrari, houdt helemaal niet van onverwachtse wendingen en spontane invallen.
Maar dapper genoeg nam hij de plotselinge afslag naar de Zaanse Schans.
(Gelukkig had de Ferrari dezelfde afslag, dus kon er nog naar motorgeronk geluisterd worden)
De Zaanse schans, zelfs onder Hollandse blauwe lucht, leek klein Japan en klonk als de Gran Placa van Sevilla op een zondagmiddag. Toch was mama verheugd om dit eens van dichtbij mee te maken. De foto-opportunities werden genomen door Tijl, die zich als autodicact fotograaf aardig ontwikkeld.
Vera daarentegen wordt steeds eer 2. Pfff, wat een druiloor! Niet aan het handje lopen, om over gedragen te worden maar te zwijgen. En maar weghollen, links, rechts over de dijk, tussen toeristen door, die haar overigens heel schattig vonden. Maar mama en papa des te minder.
Bij de geiten was ze ven bezig te houden, sterker nog, daar was ze niet weg te slaan.
Uiteindelijk dus toch een prachtige dag, Hollandse molens onder een blauwe lucht. En tot slot nog een lange rit over de dijk. Oma I-A en opa bleken helaas niet thuis en tante Vanessa en Verno ook niet bereikbaar. Dus reden we door naar huis. Heerlijk kopje tomaten soep en de restant van de eieren.

Vera boos.