Wil ik ook

Ergens in de jaren 70 kreeg mama (of was het haar zus?) een setje zeer vrij anatomisch ontworpen poppen, Italian design. Stevig design ook, want ze gaan al jaren mee. En hebben al vele badjes gehad. Zo ook nu 35 jaar later door Vera. Na een grondige wasbeurt tilde Vera het jongetje op bij zijn kortste armpje...en vragend keek ze mama aan.
"Ja dat heeft Tijl ook" zei mama, in de hoop pedagogisch goed bezig te zijn.
"Jou?" vroeg Vera
(Vera spreekt nog steeds over zichzelf in aanwijzende derde persoon)
"Nee, jij hebt die andere. Jij bent een meisje. Tijl is een jongen" (mama was goed bezig!)
Vera hield het jongetje nog steeds tussen twee vingertjes aan het kleine plassertje.
Ze bekeek hem nog eens goed.
Keek mama aan.
"Wil ik ook" zei ze