Tijl

Die kleine dappere Tijlemans wordt eigenlijk al een stoere grote Tijl. En Tijl blijft zo heerlijk zichzelf. Op school heeft ie het ontzettend naar zijn zin. Ook al is Tijl nog steeds de kleine dromer en moet hij af en toe bij de les gehouden worden. Het is net een Diesel. Hij start langzaam op. Doet heel groep 3 over een gemiddeld leestempo. Maar als hij daar dan eenmaal is, dan slaat hij de volgende leesniveaus gewoon over in groep 4. Net als bij zwemles; een half jaar over het eerste badje, om vervolgens na 1 les in badje 2 naar badje 3 te gaan en na anderhalf jaar zijn A binnen te halen.  Rekenen lijkt nu een berg-op tempo te zijn, maar toch kan hij mama regelmatig verbazen door ineens een moeilijke som op te lossen. Hij gaat graag naar school. Speelt graag met vriendjes. En wordt ook regelmatig uitgenodigd. Toch blijft Tijl heel er zichzelf en is niet gevoelig voor 'peer-pressure'.
Hockey is zijn favoriet nu. En na een half jaar trainen, gaat ie na de kerst bij een echte club. Voetballen doen we op straat; het liefst met Lennart en Pepijn. Deze laatste blijft toch wel zijn beste vriend. Binnen spelend, wisselt hij Lego met Playmobiel af. En hij is een kei in alle spelletjes op de iPad of iPhone. Maar het allerliefste speelt hij samen. Nu zijn zusje groter wordt, lijkt ze steeds meer een geschikte kandidaat hiervoor te worden. Hoewel de kleine meid behoorlijk kan dwarsliggen. Maar knap genoeg, kijkt Tijl daar prima doorheen. Ook als het meisje verdrietig is of boos, is Tijl de juiste persoon om haar daar met een komische noot uit te krijgen. Voor een kleine jongeman heet Til een behoorlijk zorg-gevoel. Dat kan er wel eens toe leiden dat hij zich meer zorgen maakt, dan een kleine man zou moeten. Maar het is ook een weerbare jongeman.
Tijl houdt van zijn zusje, en van zijn mama. Dat zegt hij vaak genoeg en laat hij soms ineens op een heerlijke manier weten. Zo kregen mama en Vera op deze ochtend ineens ontbijt op bed!

Handel

Vannacht om 2 uur begon Tijlemans ineens te piepen te kreunen.
Hij voelde zich niet lekker. Mama kroop lekker bij hem in de hoogslaper. maar het mocht niet helpen. Tijl bleef piepen. Al kon ie niet aangeven wat er precies aan de hand was. Hij was alleen niet lekker. En om 3 uur wist ie 't; "Mijn buik! Mijn buik! Ik moet overgeven!"
En snel sprongen we van de hoogslaper naar de badkamer.
Arme manski. Echt ziek.
Omdat de hoogslaper niet ideaal is voor een zieke die zijn bed moet delen, klapte mama de slaapbank uit. En voor de zekerheid zette mama om half 4 's nachts de wekker maar uit.
En dat was maar goed ook. Om half tien werden zoon en moeder wakker. Heerlijk uitgeslapen! Mama's belofte dat het een heerlijk dagje samen binnen zou worden, maakte Tijl meteen weer beter. Vanuit de slaapbank tv kijken. Ontbijt op bed. Lekker de hele ochtend in pyama met Playmobil, terwijl mama nog een beetje probeerde te werken.
Maar een heeele dag is wel lang voor iemand die niet ziek is.
"Mama, ik wil iets doen."
Wil je zo meehelpen poetsen?
"Ja! voor zakgeld!"

Tja, want vorige week heeft Tijl het concept zakgeld besproken met zijn moeder. En dat leek hem wel wat. Vooral als hij door klusjes te doen dat wekelijks nog wat kon ophogen.
Dus Tijl werd aan het werk gezet. Maar dan werkt hij ook echt! De hele kast EN badkamer werd gepoetst. Ondertussen werd er druk gerekend; een euro voor de kast, een euro voor het opruimen van m'n kamer, een euro voor het poetsen van de badkamer...
 "Als ik voor het poetsen van de kast een euro krijg, dan denk ik dat je voor het stofzuigen van de kamer wel 2 euro kunt geven......" #durftevragen #ikweetwatikwaardben

DIPLOMA A

Ja vorige week konden we de foto al plaatsen waarop Tijl trots de brief laat zien waarin hij wordt uitgenodigd voor het Afzwemmen diploma A.

En dat diploma heeft Tijlemans met vlag en wimpel gehaald vandaag. Mama, papa, Vera en zelfs Opa krant en oma Tanne kwamen kijken. Een hele serieuse bedoeling was het daar. Maar Tijl deed alles keurig. En aan het eind was daar het diploma en de cadeaus (stoere schaatsen EN een fotocamera: als je A hebt, dan heb je ook wat!)
En van het zwembad kregen alle gediplomeerden gratis poffertjes!!

tenk joe jurrop!

Het was weer een heerlijke dag met de Veer de beer. Vaste prik op de zaterdag dat Tijl bij Youp is, is samen zwemmen geworden. Heerlijk samen in het grote bad. De kleine Veer is nergens bang voor en zwemt, duikt en lacht. Ze wil er ook nooit uit, want het bad is veel te leuk.
En warm. Tenminste het kleine bad. Naast dit kleine, warme bad is er het grote bad voor de banenzwemmers en grotere kinderen. Niet voor kleine meisjes met zwemarmpjes om. Maar dat soort grenzen laat Vera zich geen tweede keer zeggen...
Ze was al uit het kleine bad geklommen en staarde naar het koude diepe water van het grote bad. 
"Mama, ja? Mag ik in grote bad?" 
"Zou je dat dan willen Veer?" glimlachte mama. "Dat is koud hoor!"
 En PLONS daar ging de stoere meid. In het water, onder water, en daar floepte ze weer boven. 
"Mama ook!!" kirde ze.
En in een mum van tijd zwom de kleine meid onder de touwen door dwars het zwembad over. Mama er naast. Tot dat de badmeester floot. Geen kindjes met bandjes in het grote bad.
Jammer, maar het was wel even dikke pret. 

Vera is sinds enige tijd fan van ' Een Kusje meer" van Femke. Het Junior Songfestival dus.
En ze doet het ook heel leuk. Want als mama in de bakfiets hardop zingt, dan wordt er voorin vrolijk gedanst en worden alle nodige bewegingen en danspasjes gedaan. 

Maar het mooiste is nog, dat dankzij 't Junior Songfestival mama nu een tweejarige heeft die na elk spontaan gezongen Berend Botje roept: "Thank You Europe! We love you!"

Ankylosaurus

Soms is ook voor mama de generatiekloof te groot. Als ze vanuit de kamer de rolverdeling hoort van het samen spelen; (Tijl) "...dan waren we alletwee een Ankylosaurus..."

Leuke sneeuw.

Ik vind sneeuw leuk!
Een vrolijke Vera in de sneeuw. Sneeuwballen gooien naar Woezel en Pip, naar opa en geen last van koude handjes.

Sinterklaas

Het hagelde en sneeuwde! Een witte Sint zou het worden. Hopelijk kwam de goed heilig man wel. Maar natuurlijk kwam Sinterklaas ook even bij de Borneokade langs. Waar de kindertjes, en dan vooral Tijl, in spanning op hem wachtten. En... plotseling gebons en een grote zak stond zo maar in de gang.

Wat een enorme berg cadeautjes. Vooral toen alles eerst een voor een uitgestald moest worden op de grond. Tijl las de namen voor en mat de groottes van ieder pakketje. Van 1 heeeele grote zonder naam tot het "ieliebiellie -cadeautje!" dat Vera in de zak vond.

Alle cadeautjes er uit en uitpakken maar.
Vera blij kraaide het uit bij het ontdekken van Woezel en Pip onder het cadeaupapier. En de Dora jurk moest meteen aan.

Tijl blij zag flink veel punten van zijn verlanglijstje in vervulling gaan. Zoals zijn playmobiel vliegveld.

Maar daar hoorde natuurlijk een vliegtuig bij. En dat was er niet. Onderin de zak lag nog een brief voor Tijl en Vera. Een brief van Sint. Een stoute Piet had zelf het bijbehorende vliegtuig uitgepakt! Sint had het wel gezien en stuurde Tijl met het gedicht naar boven. En in de logeerkamer waren Pieten er mee gaan spelen, en ze hadden chocolaatjes gesmikkeld, gezeten in Vera's  Woezel en Pip-stoel. Tijl kon wel lachen om de grap van Zwarte Piet.

Een heerlijk avondje met blije kindertjes.

Zo maar een filmpje van die wijsneus.