Fotoshoot met spek

Op een zaterdag middag stond er bij de C1000 een heuse fotograaf. Voor een proeffotoshoot. Vera was met name geïnteresseerd in alle poppen, knuffel en speelauto's die klaar stonden om de kinderen lief te laten lachen. Dit moment van aandacht greep mama aan om beide kinders op het foto podium te zetten. Even testen of jullie samen mooi kunnen zitten.
Even lief zitten.
Wat een schatjes.
En ze kregen zelfs een spekje toe van de fotograaf!

En mooi zijn ze.

Talent

Vera had een dikke schilderskwast gevonden. 
"Mama, wat is dat?"
Op het verlossende antwoord riep het meisje; " Ik wil schilderen!"
Uiteraard.
En de potten en tubes verf werden weer tevoorschijn gehaald, de vellen papier, het pallet en een bakje water. Mama kijkt graag naar de kleine meid in een creatieve bui. Ze is natuurlijk nog maar twee, dus haar schilderwerk is meestal haar eigen geheimschrift. "Wat is dat?" vraagt mama dan weer vaak aan Vera. En dan blijkt, dat waar mama paarse, rode en gele verfslagen ziet, er heuse tijgers door een bos lopen, of dat rood-oranje cirkels eigenlijk een olifant in een kooi zijn.
Of Vera eerst bedenkt en dan uitvoert, of gewoon schildert en dan concludeert wat ze heeft gemaakt, dat weet mama niet.
Maar vandaag ging de dikke kwast doelgericht in het groen, en met vijf slagen over het papier ontstond het beeld. "Kijk', zei Vera met een trotse blik op haar papier, "een vliegende draak!"
Mama heeft het papier direct gepakt en ingelijst...

Mama jarig

Mama was jarig. En er is geen groter cadeau voor mama dan twee blije kindjes. En er is maar 1 ding waar je zowel Tijl als Vera heel erg blij mee kan maken. Dat is het zwembad! Vera en Tijl zijn allebei waterratjes. Tijl glijdt door zijn zwemdiploma's heen, en heeft bovendien ontzettend plezier in het water, in snorkelen, duiken, glijbanen, noem maar op.
En Vera, Vera die zou nu ook het liefst achter Tijl aan gaan. Mevrouw heeft nog twee zwemarmpjes om, maar dat hindert haar niet. Ze springt van de kant het water in, klimt op drijvende matten om er vervolgens vrolijk vanaf te springen. Dan gaat mevrouw even onder en komt dan - dankzij de armpjes- floep!  weer boven. Waarna ze dapper door zwemt voor de volgende sprong.

Dus twee waterratjes blij maken, ...
dat doe je het beste in een subtropisch zwemparadijs.

En zo zaten we met opa en oma in de Kempervennen van Eindhoven. Een echt water paradijs, tropisch, met golfslagbad, glijbanen en een heuse wildwaterbaan.







Tijl was niet uit de wildwaterbaan te slaan, het is dan toch ook supercool om door dat wilde water te vliegen. Vera verbleef ondertussen vooral het liefst in het grote golfslagbad..zolang er geen golven waren dan. Met oma, en met een grote onderwater krokodil die opa heet

Heerlijk zo'n hele week vakantie. Genieten met de twee kindjes en de kindjes genieten ook echt van elkaar. Ze kunnen ook echt samen spelen. Hoewel, misschien gaan de credits dan wel naar Tijl, die als 7 jarige heel goed begrijpt wat een 2 jarige druktemaker nodig heeft. Vera wil graag bij haar broer zijn, en meedoen met zijn spelletjes. Maar dat is soms lastig, want soms speelt Tijl verhalen of serieuse spelletjes waar een peuter niet handig bij is. Maar dan geeft Tijl zijn kleine zusje altijd wel een deel van het speelgoed om haar eigen rol mee te spelen.

En dan gaat het naast elkaar ook heel fijn, dat samen spelen.

en nog eens sneeuw

Zaterdagochtend om 8 uur stonden Tijl en papa Youp voor de deur. Klaar voor de hockeywedstrijd. Die was nl. om kwart voor negen, en Tijl moest zijn hockeykleren nog bij mama aantrekken. Tja sinds Tijl aangenomen is bij een echte hockeyclub (Athena Amsterdam) is niet alleen voor Tijl, maar ook voor papa en mama een serieuze tijd aangebroken. Trainen op woensdagmiddag en wedstrijden op zaterdag...OCHTEND..
Onder het mom van "die kinderen zijn toch vroeg wakker' laat men de F-jes al om 9 uur het veld betreden. Vergeten is men even, dat Tijl een prachtig slaapritme heeft, namelijk uitslapen... En dat was tot nu toe heerlijk voor de ouders, om op zaterdag en zondag niet om 7 uur al dat bed uit te moeten, maar lekker te kunnen kroelen tot een uur of 9 (en tot mama's grote vreugde, begrijpt ook Vera de meerwaarde van een langzame start in de weekenden).
Dus deelname aan een hockeycompetitie valt deze ouders koud op het dak, en eigenlijk ook wel een beetje koud op Tijl's dak.

Maar toch het woord hockey heeft iets magisch bij Tijl. Zijn energie begint te stralen en hij heeft er altijd zin in. Trainen in de regen, spelen in de winterse kou; het maakt niet uit. "Als je hockey leuk vindt, doe je dat ook graag in de regen" is zijn conclusie.
En als je iets leuk vindt, boek je vanzelf succes. En zo maakte Tijl vorige week, tijdens zijn tweede wedstrijd, al zijn eerste goal! Koelbloedig ging zijn vuist omhoog op het veld, maar eenmaal thuis werd de goal en bijbehorende sliding nog veelvuldig nagedaan.

Helaas voor Tijl was er deze ochtend sneeuw gevallen en om half 9 kwam er het -voor de ouders verlossende - smsje dat de wedstrijd was afgelast. Dat was wel jammer.

Maar gelukkig biedt sneeuw ook nog vele andere leuke activiteiten. Op zondagochtend kon er dan ook heerlijk gesleet worden in het Amsterdamse bos, waar het leek alsof we in echt Winterbergen beland waren.