Het voorbereidend plannen en organiseren was al een hele klus en hoe we ooit op het idee van het Schwarzwald kwamen, wist niemand meer. Het was iets met een warme BBQ, een i-pad en een ongeduldige, daardoor daadkrachtige Jorrit en Rens. Maar we hadden geboekt in het Zwarte Woud, met z'n allen, in een oude boerderij.
Daar komen was een tweede obstakel; Rens en Wendy trokken 3 dagen voor de reis uit, met halverwege overnachtingen; Jorrit en Ellis propten zichzelf met 3 meiden in een peugeot 107 en vertrokken in de vroege ochtend, waardoor ze uiteindelijk in de file belanden..
En hier? Hier had mama alles al 2 dagen ingepakt in de koffer liggen, mochten Tijl en Vera de zaterdagochtend nog lekker even buiten rennen, kwam papa Youp voorrijden en vertrokken we tegen 11 uur naar het Oosten. Vlakbij Utrecht kregen we een berichtje dat Ellis en Jorrit de grens hadden gepasseerd. Maar al met al kwamen we allemaal zaterdagavond aan. Een enorme boerderij van 2 verdiepingen tot onze beschikking en een eindeloze Wiese, omgeven met het Zwarte Woud.
Voor de kinderen was er een enorme zolderkamer waar ze allemaal konden slapen, al eindigde na de eerste nacht meer dan de helft alweer bij papa en mama's op de kamer..Maar overdag hadden we geen omkijken naar de kinderen. Ze speelden de hele dag, met elkaar, met de poesjes, met de sprinkhanen, ontdekten het huis, het grasveld en vingen de complete fauna van het slootje.
Elke dag gingen we op pad, naar het lokale zwembad (de grote favoriet, dus goed voor 2 bezoekjes). Tijl en Vera toonden zich weer echte waterraten. Terwijl Sam en Lilly voorzichtig pootje aden in het kinderbadje, dook Vera achter de groten aan het diepe in.
naar meertjes, waar Koen samen met ome Jorrit uren kon vissen, en Tijl is sowieso in zijn element als hij de hele dag met zijn beste vriendinnen in het water kan zwemmen.
naar het Wald, waar de Dora jurk natuurlijk ook mee moest. Die ging weer bijna niet uit deze vakantie.
naar oude kastelen en naar het openlucht museum. Vera is een stoere reiziger, geen wandeling is te lang, te ver of te
hoog.
Dapper stapt ze de bergen op omhoog naar het verlaten kasteel;
niks geen wagentje of optillen. Nee, net als de grote meisjes zoals Loewe, doet ze gewoon haar shirtje uit, verfrist zich in een bron onderweg en stapt dapper door. Haar eigen spa blauw flesje voor onderweg wordt dankbaar leeggedronken.
Ze kijkt en observeert en weet ze de grote meisjes heel goed te volgen. Maar dat ze zelf nog niet groot is, zorgt wel voor enige frustratie. Veelvuldig uit ze dit door met haar doekie te meppen, of zelfs zonder doekie. En dat mag natuurlijk niet. Ze boft maar dat haar Amsterdamse vriendjes haar hier heel lief en begripvol op weten te wijzen. Wat zijn de kindjes toch lief voor elkaar! Maar slim is ze ook; Eins Zwei Drei is ze nog steeds niet verleerd.
Het was een heerlijke week en doordat de kindertjes zich eindeloos met elkaar vermaakten, konden ook de ouders heerlijk achterover leunen en van hun welverdiende rust genieten; bijpraten, lezen, BBQ-en , alles onder het genot van duitse wijnen en uitgebreide lunches met broden, Schinken, worsten en kazen.
De week ging snel en het afscheid (even chaotisch als de aankomst) was best wel een geval van jammer.. De familie van Tilburg gingen door naar Italië, Jorrit bleef met zijn 3 meiden nog een dagje op de camping in het Woud (terwijl Ellis al 3 dagen eerder was vertrokken) en wij reden terug naar Amsterdam, om snel weer in te pakken voor de volgende vakantie!
