Een erg warme dinsdag was het toen Tijl, Vera en mama naar Tilburg kwamen om samen naar de kermis te gaan. Daarom hadden we besloten om ’s avonds te gaan, minder warm, minder druk en om tevens de lichtjes te kunnen aanschouwen.
Voor Tijl was het ook alweer lang geleden. De laatste keer was hij 3 jaar en daar herinnerd hij zich niets meer van. Op het Koningsplein staat de nostalgische kermis, speciaal voor de allerkleinste. Tijl ging samen met zijn zusje in de bootjes draaimolen en trok ook nog de kwast voor een gratis rondje, maar na een rondje had hij het al gezien. Het was niets voor Tijl, dat gedraai, daar werd hij misselijk van. Gewoon alleen kijken vond hij wel leuk.
Verder op het Piusplein stond de Jimmytrappen. (tenminste zo noemde wij dat vroeger) daar wilde hij wel in met mama.
Daar begonnen ook de grote en hoge attracties. Vera keek haar ogen uit. Ze vond het prachtig.
Maar bij elke grote wilde overdekop dingen, zei ze stralend met ogen als schoteltjes; “Als ik later groot ben wil ik daar ook in en dat kan ik best alleen”.
Bij de wildwaterbaan zei ze, dat als ze later groter is en haar zwemarmpjes omdoet kan ze daar ook wel in!!
En trots dat ze was op de vele cadeautjes, gewonnen met eendjes vangen.
Tijl had helaas minder geluk bij de grijpers voor een verschrikkelijke Ikke. En verder hoefde hij helemaal niets. Nog een keer met mama en oma en het glasdoolhof en met opa in de Jimmytrappen en verder konden we niets aan hem kwijt . Geen snoep, kermissteel of oliebollen en toch liep hij als een blije jongen genietend over de kermis en thuisgekomen, ’s nachts om 12 uur, graag een boterham met hagelslag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten