Het was letterlijk last minute gepland, nog een vakantie erbij. Naar iets zonnigs graag, want hoewel de zomervakantie in Nederland mooi begon, dat kon nooit lang duren. (HAHA zaten wij even fout!). Maar goed, wij hadden inmiddels dus stoelen naar Kreta. Naar het kleine dorpje Analipsi. Wij; mama, Tijl en Vera, en papa Youp ging mee!
Het was heel vroeg in de ochtend. Diep donker was de nacht nog toen de Schiphol taxi voor kwam. Tijl zat met grote, trouwe, blauwe ogen te kijken door het taxiraampje. Gespannen over wat er ging gebeuren en eigenlijk nog half in een droom.
Vera is een schatje in het vliegtuig. Opgewonden kruipt ze op de stoel bij het raam; *klik* en ze zit vast, installeert doekies om zich heen "mama gaan we al?!"
Al snel ontmoeten we de opkomende zon boven de lichtjes van Nederland. En - gelukkig- vielen beide kindjes ook heel snel in slaap. De hele vlucht sliepen ze. Tot we Kreta's bodem geraakt hadden en ze verbaasd wakker werden.
We hadden een huurauto en nog voor de lunch lagen we aan het zwembad van ons appartementje. Dat zwembad dat al snel de lievelingsplek werd van beide kindjes.
Wat een waterratjes zijn het toch. Zodra 's morgens de oogjes open waren, werd er al om het zwembad geroepen. Armpjes aan, zwembroek aan en weg waren ze. Vera duikt, springt, maakt grapjes als ze het water inloopt en zwemt het hele bad rond. Tijl schiet als een speer door zijn zwemvaardigheden heen; hij duikt, perfect met een boogje; hij duikt 2,50 diep, sneller dan mama in de wedstrijdjes 'haarspeld opduiken'; en hij zwemt onder water over de gehele lengte van het zwembad (12 m), de handstand is nog niet zo perfect als mama ( ;-) ) maar dat komt snel.
Kreta was verrassend mooi, we reden de bergen in naar dorpjes, bezochten haventjes (Agyos Niklaos), stille strandjes van gezonken dorpen (Elounda) en kerken (Napeleia). Ook bezochten we stiekem Cherssonissos, alleen om even te zien wat de rest van Nederland daar doet..waarschijnlijk behoorlijk weinig, want veel meer dan dezelfde barretjes en identieke touristshops was er niet.
Vera en Tijl waren lief op reis. Ontbijten, uren samen zwemmen, en dan mee in de auto. Ondanks dat dit hopeloos warm was, gebruikte Vera dit uurtje voor haar middagslaapje en Tijl droomde over het landschap. mama en Papa Youp reden rond..nee verdwalen deden we niet, we ontdekten gewoon een nieuw haventje.. Aan het eind van de middag waren we vaak weer terug, dan nog even zwemmen, soms op het strand en dan lekker uit eten. Gelukkig was er ook gewoon spaghetti, pizza en frietjes. Terwijl het overig eten heerlijk was; verse vis, echte gyros. Mama deed stoer haar best om de griekse kaart hardop te lezen, wat af en toe een glimlach opleverde, maar de echte hartensteler was Vera met haar accentloze 'Efcharisto' wist ze er altijd een extra lollie, toetje of jubelend geklap uit te halen.
IN ons dorpje waren vele kleine restaurantjes waar je heerlijk 'echt' kon eten, tussen de grieken. Tja, werd ons soms treurig verteld, de meeste toeristen zitten all-in, en daardoor waren er al vele barretjes, winkeltjes en restaurantjes gesloten. Meer jammer voor die toeristen, want wij vonden het heerlijk authentiek zo. En we belandden daardoor zelfs middenin een Griekse bruiloft; wederom wist Vera het podium te halen door op de muziek uitbundig mee te dansen. (eigenlijk was dat in elk restaurantje waar de -live- muziek aanging)
Tijl had het soms wat zwaarder met de hitte, de autoritten, maar hij klaagde nooit. Spannend vond hij de verhalen die bij elke plek die we bezochten naar voren kwamen. Zoals het oneindig diepe meer midden in het dorpje Agyos Niklaos. Het verhaal maakt het bezoek extra spannend, en zeker ook het gezonken dorp Olous, wat door het rimpelloze, heldere water nog te zien was op de bodem. En de grote kerk, waar we kaarsjes aanstaken en Tijl van de bewaker gratis een prent kregen met uitleg van alle iconen uit de kerk. (kleine Veer kreeg een prent van Maria, waarop ze brulde dat ze dezelfde als Tijl wilde en ze vervolgens, toen ze deze ook nog gratis keek, haar gedrag met een charmant 'efcharisto' weer helemaal goed maakte bij de bewaker).
Uiteindelijk was na een week, ook deze vakantie alweer voorbij. Wel een beetje lek gestoken door de muggen maar met een mooi kleurtje landden we al snel in het hete Nederland.
"wat een heet zonnetje he?"
"Maar straks gaat-ie ook weer pssshht onder water, he mam."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten