Zesendertig jaar geleden lag er een klein, ielig mannetje in een prachtige wandelwagen. Gillend waarschijnlijk, want volgens de overlevering kon ie gillen dat de glazen asbakken braken. Maar een trotse mama en papa achter de wagen. Over de straten van Amsterdam, misschien ook wel door Zuid, en misschien zelfs ook wel door het Vondelpark. Een klein jongetje in een prachtige wandelwagen. Versie Stanley Kubrick. Zo eentje die ze sinds '74 ook niet meer maakten. Ook niet meer gesignaleerd in het Vondelpark nadat ze in 1975 de hippies met hun tenten uit het park begonnen te weren.
Maar nu, zesendertig jaar later, duikt de wandelwagen weer op in het park. Het kleine jongetje ligt er niet meer in. Die is nu groter geworden, en loopt er nu achter, net zo trots als zijn papa en mama toen. Want nu ligt er zijn dochter in; een klein, lief - dit keer mollig- meisje. En de wandelwagen is nog net zo mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten