kleuterzorgen

Het was wel even slikken; het gesprek met de juf. Tijl is een ontzettend lieve kleuter, maar zijn eerste kleuterjaar was een heel emotioneel jaar en dat heeft hem toch wel doen stilstaan. Dat merkten we vorig jaar ook wel; mama had niet het idee dat ie altijd veel op had gestoken in de klas. Soms zat het lieve manneke de dagen een beetje uit. Hartverscheurend. Zo'n klein jongetje met zulke grote zorgen.

Maar zo anders is dit jaar!
Een vrolijke, blonde knul stapt nieuwsgierig en trots de klas in. Hij vertelt graag. En voor de thema's in de klas neemt ie trouw altijd eigen speelgoed me; van krokodillen tot dokterskoffers.
Thuis oefent hij met Vincent op elke thermometer, rekenmachine, meetlint en al het andere wat cijfers bevat. Want cijfers vindt ie leuk. En ook de letter van de week wordt thuis uitgebreid herhaald. Maar toch denkt de juf dat Tijl nog een flinke achterstand in heeft te halen; zijn taalgevoel is nog zwak en tekenen, kleien en knutselen zijn niet zijn favoriet. " Nee, denkt mama, het is een jongen. Niet zo erg toch?" Maar dus toch iets om op te letten. En als je dat even doet..

Tijl wil graag rijmen; het fenomeen boeit hem. "Mama ik kan rijmen: Hond -tak! Kraan- water!"
Ik glimlach; "Nee, Tijl. Die woordjes horen wel bij elkaar, maar ze rijmen niet. Ze klinken niet hetzelfde." Tijl kijkt me met grote verwonderde ogen aan.
"Huis- muis, dat rijmt!, zeg ik, Dus aap-..."
"Boom!" roept ie trots
Nee, aap-boom rijmt ook niet, maar toch. Wellicht heb ik hier te maken met een boven-intelligent jongetje; associatief rijmen..dat is toch de meest creatieve vorm? Dichterlijke vrijheid vindt mama een groot goed.
Pedagogisch niet verantwoord, maar mama vindt het lastig om deze kleinkunst af te straffen. Maar daarmee leert Tijl natuurlijk nog niet rijmen.  Op vakantie zitten Vincent en Tijl op het balkon aan de pasta. 'Huis-muis. Aap-schaap.' Bekende versjes komen voorbij;
'Ben je boos? Pluk een....?
-Roos'.
En potverdrie! het werkt!
De rest van de avond spreken we elkaar aan in rijmzinnen, tot "Retteketet! Tijl gaat nu naar...?
-"Bed!" roept het jongetje. Tijl kan rijmen!


Taalgevoel gaat dus prima. En de fijne motoriek? Alle cijfers kan Tijl al schrijven, en zie hier mooie tekeningen in de douche.
"Hij heeft wel heeeele lange benen, mama."

Uit de fles

ja/Ja?JA?
Drinkt ze eindelijk uit dat flesje? Het wordt mama nogal eens gevraagd. En mama doet echt haar best. Elke dag mag Vera kauwen op een flesje met een beetje melk. Maar meer dan lief kauwen en een vette glimlach daarna zit er niet in. Dan volgt namelijk brullen en dan wil ze gewoon die dingen bij mama, daar komt het direct  en warm en lekker uit!
Vanochtend moest maam op intakegesprek bij de creche. "Soms moeten de leidsters hier het eerste flesje geven, en da's nou niet echt de bedoeling.." 
Dus nog 3 dagen om te oefenen.
..
Maar vandaag -mama houdt vol- dronk Vera echt uit het flesje. Ineens had ze de zuigkracht te pakken. En ook smiddags begon de voeding met een flesje en ja hoor! Mama trots; "Vincent, kijk nou! Kijknou! KIJK NOU!"
De kleine meid pakte de fles zelfs met beide handen aan..en deed het helemaaal zelf!

vakantiefotos

Terug

So, het valt niet mee om even in een klein blog-dagje het weekje Gran Canaria te beschrijven. Vera's eerste wereldreis, hoog boven de Atlantische Oceaan. Stoere meid. Het deed haar niks. Net zoals Tijl, betrad de kleine meid het vliegtuig alsof het dagelijkse kost was.
Tijl bevestigt zichzelf routineus in de stoel, om vervolgens de veiligheidsinstructies nauwkeurig te lezen. "Kijk mama, bij dit vliegtuig moet je vooruit stappen op het water!"
-"Cabin crew, get ready voor take off."
"Mama, mag ik mijn snoepjes, we gaan stijgen."

Tja, de kleine jongeman heeft er natuurlijk al aardig wat vlieguren op zitten. En ik verwacht niet anders dan dat Vera over een klein aantal jaartjes precies hetzelfde zal reageren. O.k. ze huilde wat bij het betreden van het vliegtuig, maar eenmaal op schoot, en aan de borst, doorstond ze de stijging zonder brul en tranen. Als een voorbeeldig kind bracht ze in stilte de volgende 4 uur door, wisselend van mama naar papa's schoot.
Tijl zag zich ietwat gedegradeerd in reisgenot; "Mama, waarom heb ik geen tv in mijn stoel hier?"
Tja, meneer vliegt meestal intercontinental...
In de middag landden we op Gran Canaria. Regen sloeg tegen het vliegtuigraam. WTF?
Met de belofte dat het op de andere helft van het eiland NIET regende stapten we in de taxi. En inderdaad, bij het AnfiResort straalde de zon. Vincent en Tijl namen direct een duik in het zwembad.
En vanaf toen heeft Tijl het zwembad niet verlaten..
Iedere dag van 10 tot 17 was de kleine man in het water te vinden. Met een blije blonde kop gleed hij van de glijbaan. Van iedere glijbaan, want op Anfi bevonden zich vier zwembaden en allen moesten bezocht worden. Ook leuk voor de afwisseling voor paps en mams.

Vera genoot zichtbaar van het klimaat. Sliep als een roosje in romper onder de handdoek. Zodat ook papa en mama lekker konden zonnebaden, of op zoek naar schatten onder de watervallen met Tijl. En als Vera in slaap moest komen, dan vond papa Vincent niets leuker dan een wandeling lang de boulevard. Door de gezonde zeelucht en het ritmisch gehobbel viel het meisje zo in slaap, en papa was apetrots.




's Avonds was elke keer weer feest; muziek en dans voor Tijl, uit eten en rode wijn voor papa en mama. Totdat de kleine man in slaap viel (Vera was natuurlijk al lang door papa in slaap gewandeld).

Kortom we hebben genoten van een heerlijk weekje weg!

pruttelen

Vera pruttelt, blaast bellen en steekt lekker haar tong uit. Heel schattig allemaal en het meisje groeit hard. Heel hard, want volgens onze meetmethodes al ruim 6,5 kilo. En dat alleen maar van borstvoeding!! Prijzenswaardig zegt het consultatieburo. Heel goed, zeggen de forums op internet. Maar het drijft mama soms tot wanhoop.  ALLEEN MAAR borstvoeding. Het mag, het moet zelfs..een half jaar lang. Vindt mama zelf ook. Maar dan soms, heel soms, dan wel borstvoeding uit een flesje....dat papa het kan geven, of Tijl.., of dat we er om 10 uur 's avonds dan stiekem extra pap bij kunnen stoppen, zodat ze lekker doorslaapt..of dat mama dan kan zien of Vera genoeg heeft gedronken, en dus niet uit onwetendheid, bezorgdheid of schuldgevoel haar bij elke huilbui dan maar de borst geeft.
Regelweken, heet het, als de kleine meid om de 2 uur wil drinken...nou dan regelt de kleine dame nu al een heleboel! Want de verhouding regelweken/normale weken is niet echt rustgevend. Na ruim 2 weken onrust, van veel drinken overdag, en toch vaak 's nachts ook om 1 uur EN om 5 uur willen drinken..hadden we 3 daagjes rust, maar helaas er is weer een regelweek gestart..

En dus waarom niet dat met die fles?

Tja, dat wil mevrouw dus niet. Geen speen. (bleeh! spuug! pfuh! bah!)
En geen flesje ( heel veel weeeeh!). Elke dag speelt mama trouw met het flesje; een beetje melk erin, rammelaars erbij, knuffelkonijn die er WEL uit wil drinken..maar Vera..nee..
Inmiddels ismama een beetje bang dat Vera al een klein trauma heeft opgelopen van de fles..maar over 2 weekjes wordt de kleine meid overgedragen aan papa, oma's en crecheleidsters..en dan zal ze toch wel...of niet? Wnat zo eentje kent mama ook, die tot haar negende maand de flessestaking wist vol te houden..
Tja, ach, die maxi cosi past makkelijk onder het bureau.

pfff..en dan hebben we het volgende keer wel over het slapen..of eigenlijk niet slapen van Vera dus...

St Maarten

St Maarten is in aantocht. Samen met Pepijn ging Tijl vandaag al op pad voor een lampion. En samen met mama ver-maakten we een pompoen. We kenden maar 1 liedje..maar ach, daar valt morgen genoeg snoep mee op te halen.

snelweg

Mama kocht een nieuwe mat voor in huis. Een wit lekker polig, met een leuk design.
Een blow up van een bloem.
Een spin, zegt oma.
Knooppunt Oudenrijn, zegt Tijl....

Een krokodil op bezoek