Terug

So, het valt niet mee om even in een klein blog-dagje het weekje Gran Canaria te beschrijven. Vera's eerste wereldreis, hoog boven de Atlantische Oceaan. Stoere meid. Het deed haar niks. Net zoals Tijl, betrad de kleine meid het vliegtuig alsof het dagelijkse kost was.
Tijl bevestigt zichzelf routineus in de stoel, om vervolgens de veiligheidsinstructies nauwkeurig te lezen. "Kijk mama, bij dit vliegtuig moet je vooruit stappen op het water!"
-"Cabin crew, get ready voor take off."
"Mama, mag ik mijn snoepjes, we gaan stijgen."

Tja, de kleine jongeman heeft er natuurlijk al aardig wat vlieguren op zitten. En ik verwacht niet anders dan dat Vera over een klein aantal jaartjes precies hetzelfde zal reageren. O.k. ze huilde wat bij het betreden van het vliegtuig, maar eenmaal op schoot, en aan de borst, doorstond ze de stijging zonder brul en tranen. Als een voorbeeldig kind bracht ze in stilte de volgende 4 uur door, wisselend van mama naar papa's schoot.
Tijl zag zich ietwat gedegradeerd in reisgenot; "Mama, waarom heb ik geen tv in mijn stoel hier?"
Tja, meneer vliegt meestal intercontinental...
In de middag landden we op Gran Canaria. Regen sloeg tegen het vliegtuigraam. WTF?
Met de belofte dat het op de andere helft van het eiland NIET regende stapten we in de taxi. En inderdaad, bij het AnfiResort straalde de zon. Vincent en Tijl namen direct een duik in het zwembad.
En vanaf toen heeft Tijl het zwembad niet verlaten..
Iedere dag van 10 tot 17 was de kleine man in het water te vinden. Met een blije blonde kop gleed hij van de glijbaan. Van iedere glijbaan, want op Anfi bevonden zich vier zwembaden en allen moesten bezocht worden. Ook leuk voor de afwisseling voor paps en mams.

Vera genoot zichtbaar van het klimaat. Sliep als een roosje in romper onder de handdoek. Zodat ook papa en mama lekker konden zonnebaden, of op zoek naar schatten onder de watervallen met Tijl. En als Vera in slaap moest komen, dan vond papa Vincent niets leuker dan een wandeling lang de boulevard. Door de gezonde zeelucht en het ritmisch gehobbel viel het meisje zo in slaap, en papa was apetrots.




's Avonds was elke keer weer feest; muziek en dans voor Tijl, uit eten en rode wijn voor papa en mama. Totdat de kleine man in slaap viel (Vera was natuurlijk al lang door papa in slaap gewandeld).

Kortom we hebben genoten van een heerlijk weekje weg!