slapen

Tja, soms maken we ons wel ongerust, ja...

Mama jarig

Mama werd een jaartje ouder. En dat moet gevierd. Met heel veel vrienden in een gezellige chaos thuis. Fijn ook dat al die vrienden ook kindjes meenemen; in Tijl's kamer was het zo mogelijk een nog groter feest. Tijl met rode wangen en Vera die niet sliep voordat de laatste gast naar bed verdween om 12 uur. OOk voo de kindjes was het eenvermoeiende dag. Opa en oma waren blijven slapen, en ook Yvonne en Robin logeerden op Tijl's kamer. Dat bracht een gezellige boel aan de ontbijttafel, waar het ochtendritueel "goeiemorgen.., fijn je weer te zien! Wie zit er naast je? Weet je dat misschien?"  een hele lange, vrolijke versie werd.
Toch was Tijlemans wel moe. hoewel hij zich in de ochtend nog vermaakte met Robin..vielen in de loop van de dag de feestelijkheden toch wel zwaar. Lekker tv kijken op de bank. Of op oma's schoot. En hoewel vera nog een rondedansje deed met oma, stapte Tijl uiteindelijk in de auto bij opa en oma voor twee nachtjes logeren.
Mama mist m nu al. Maar opa kan de hulp in de tuin vast goed gebruiken!

art is

Afgelopen woensdag was het heerlijk weer. Zou de lente dan toch echt komen? Het wordt weer tijd voor echte Artis-dagen; de hele dag in de dierentuin met alle vriendjes, van speeltuin naar speeltuin, soms langs de leeuwen, of vooral naar het aquarium..en bij de tussenstops nemen de papa's en mama's lekker koffie. En als we geluk hebben, trakteert Jorrit bij de uitgang op een zakje chips!
Dus bij de zonnestralen deze ochtend bellen we Wendy en Koen en Sam. Yep, die hadden Artis ook gepland. Met Jorrit, Alies, Loewe en Lily-Ann. En bij het meetingpoint voor het schoolplein van Alies, bleek dat zich nog drie vriendinnetjes van de meisjes Groen hadden aangesloten.  Een bonte stoet toog naar Artis.
Tijl genoot, rende en speelde met zijn vriendjes. Vera was niet in slaap te krijgen en genoot van alle vrolijkheid. Wellicht is het tijd voor een buggy. Net als vriendinnetje Sam. Zodat Vera ook nog beter alles kan volgen. Meerennen en kruipen kan ze gelukkig nog niet. Want hoewel we allemaal weer een jaartje ouder zijn, en dus veel meer kunnen. Had Tijl zich nog even overschat. Vol trots en zelfvertrouwen beklom deze 'grootste jongen van de groep' de hoge netten van de TweeCheetahsGlijbaan. Tja, daar was ie al eerder op geweest. Met papa.
Maar nu ineens..zo hoog boven aangekomen, was het toch wel eng. Jongens van 8 snelden het mannetje voor bij. " Mama!" klonk het over de speeltuin. " Mamaaa!".. En Alies en Loewe, een net lager vielen bij "Barbaraaaaa!'  Daar kwam mama aangesneld. Ze klom omhoog de netten in. Tja, poeh, dat was toch wel knap als ie dat allemaal al zelf gedaan had. Daar zat Tijl helemaal boven in, hij durfde niet meer verder, noch terug. Hij hoefde nog maar een klein stukje. "Kom Tijl, zei mama, " geef ik je een duwtje, ga je verder omhoog".
"Het is eng." piepte het jongetje.
"Je hoeft nog maar een klein stukje".
En dapper liet Tijl zich een zetje geven En zat toen boven op de toren. Trots draaide hij om. "Mama , ik glij wel alleen!"

Koekebakker

Het was lang geleden. Tijl had de dames natuurlijk nog wel tussendoor gezien, voornamelijk als ie bij papa was, maar de Dames Groen waren al lang niet meer bij de Borneo geweest. Maar gezellig, ze waren er weer eens. Jorrit en Ellis zaten volgepland. De jongste Groene telg kon een dag extra op de creche, maar de woensdagmiddagschool bestaat niet. Dus haalde mama Tijl op om 12 uur en fietsen ze daarna samen naar de school van Loewe en Alies. Tjonge, mama moest wel even zoeken en herkende met name Loewe niet meteen. Ook kleine meisjes groeien hard.
Gezellig ouderwets met een volgeladen bakfiets naar huis. Met z'n alle een boterhammetje eten; wat wordt er dan veel beleefd op zo'n ochtendje school! En de volwassen kleuters waren vol over hun kleine zusjes; "Lilly kan al haar hoofd omhoog!" "Mijn zus ook! En laatste draaide ze zomaar om, zo op haar buik!"  Vera volgde al trappelend in haar stoel het opgewonden gebabbel. En ook toen ze later op Tijl's kamer gingen spelen, mocht Vera er natuurlijk bij!
Tijl met zijn 2 grote vriendinnen, daar heb je eigenlijk geen omkijken naar. En met dit mooie weer konden ze eigenlijk zo lekker naar buiten. Maar mama had cakejes bakken op het programma staan.
"Kakkejes" las Alies op het pak. 
Om de keukentafel roerde en klutste dit kookteam het beslag, vulde de vormpjes en bedachten ze al hoe ze de cakejes gingen versieren. De 30 minuten in de oven werden opgevuld met spelen met de barbies  van mama. Terwijl Tijl zijn best deed om zijn pokemon bal en Buzz Lightyear robot ook een rol in de roze poppenwereld te geven "Ik was jullie bewaker, ja?"
En toen mochten we lekker versieren en eten!!!

Met twijfelachtige roze, paarse en blauwe glitterglazuur (kan je dat echt eten?? dacht mama) werden de cakejes versierd; hartjes, letters.  "Ik eet eerste de lelijkste op, zei Alies, dan hoef ik er niet lang naar te kijken."
En toen alle kakkejes op waren, nog effe lekker buiten in het zonnetje spelen; de barbiepoppen wassen in een bakje water. Mama op het bankje met Vera. Terwijl Tijl de legendarische woorden spraak; "Mama ik vind jou altijd zo mooi in die jas."
De lente kan beginnen!

2011 is begonnen

En om het mama makkelijk te maken; beginnen we het jaar met heel veel knuffelen!

2010 wordt afgesloten

Aiaiai,
wat is er lang niet gechreven. En dat wil helemaal niet zeggen dat er niks gebeurd is, maar het valt niet mee; een gezinnetje met twee kindertjes en weer werken. Bovendien heeft mama ook nog s veel tekenodrachten. Dus het weblog schiet er een beetje bij in. Maar gelukkig hebebn we de foto's nog, dus valt er nog veel na te vertellen!
Zo was er sneeuw in Nederland en niet zo'n beetje ook! En op de mooiste dagen zaten we met z'n alle prachtig in het Oosten met opa en Oma Vogelzang.

En hadden we kerst, waar Vincent als eerste de puzzel oploste en we voortaan een heuse piloot in de familie hebben.