(Bijna) 8 !

We kijken er elk jaar weer naar uit..het verjaarspartijtje. Al vanaf januari begint Tijl te bedenken wat hij wil doen. Gelukkig boekt mama dan nog niet, want het wil in de loop der maanden nog wel veranderen..van bowlen naar zwemmen naar..
En ook het gastenlijstje verschuift nog wel eens. Hoewel deze uiteindelijk vrij stabiel en definitief was..maar wel 12 gasten...dat tikt aan. Vooral als de locatie nog onbekend is, want waar laat je 12 actieven 8-jarigen??
We gokten op mooi weer, het is immers zomer! En jeugdland was de laatste weken toch wel een van Tijl's favorieten. Het was nog wel ineens haasten vanochtend.. "De laatste keer dat we een partijtje in de ochtend doen!" schreeuwde mama tegen Youp, terwijl e een bakfiets vol met Vera, snoep, broodjes, pakken sap en blikjes knakworst de brug op stouwde..
Youp was het daar mee eens, want die had nog geen koffie gehad en die raakt dan altijd een beetje in de war van een dergelijke straffe organisatie. Bovendien stond hij 5 minuten daarvoor nog in paniek met 2 taarten voor zijn deur en met een fiets zonder ketting. Gelukkig gooide de bovenbuurvrouw in pyama haar fietssleutels uit het raam, zodat Youp alsnog op pad kon.

Affijn, we waren op tijd. 10.30 in het Jeugdland.

Een waar kinderparadijs, met een eindeloos dorp van hout, waterpret, kinderboerderij en grote kampvuren.  We hadden een leuk programma, dachten we; taart eten, cadeautjes uitpakken, raketten bouwen en broodjes bakken. Maar nadat alle vrienden afgeleverd waren, de ouders weg en de verjaarsgasten allen verdwenen waren in het houten dorp, was het al snel duidelijk; we mochten blij zijn als we ze nog aan tafel kregen voor de taart...

En daarmee werd het het ideale kinderfeest. De kids vermaakten zich prima met hun eigen fort, of boomhutten.  Terwijl mama en papa af en toe een lekker kopje koffie haalden. Een dapper zonnetje maakte het af. Je moet ze in jeugdland wel loslaten, want het blijft een houten dorp van oude palletten en planken met roestige spijkers en scheef getimmerde trappetjes. Gelukkig konden ze ook nog allemaal zwemmen...
Ach, uiteindelijk is er niets gebeurd, alleen - hoe kan het ook anders- het jarige varkentje stapte in een spijker. maar behalve een klein rood puntje, was dat ook snel vergeten.

En twee dagen was opa Ad bezig geweest met het voorbereiden van de rakketten, dankzij fietsenmakers en de Gall&Gall hadden we uiteindelijjk 3 rakketten. En ze deden het supergoed!!

Na 3 uur was het feestje afgelopen, met moeite. Want niemand wilde weg.  Ouders moesten hun kinderen zoeken, en Vera had tegen het eind bedacht om met Alies een dam te bouwen, zodat de kleine het toch nog presteerde om al haar kleertjes kletsnat te krijgen..
Maar moe en voldaan vertrokken we uiteindelijk weer, met een bakfiets nog voller dan de heenweg, want Tijl was wel ontzettend verwend door al die vriendjes.

Loewe wilde niet weg en zo eindigde Tijl's feestje met Loewe in het grote bed van mama. Maar niet voor dat mama nog een enorme splinter uit zijn hand moest halen..
Ach ja, het was het waard.