duiken

Tijl heeft zijn diploma's, en houdt van snorkelen. Vera moet nog wachten tot ze 4 is, voordat ze zwemles mag..onzin vinden wij hier eigenlijk, want mevrouw duikt alle beestjes van de bodem van het bad!

 

Rijksmuseum

Het geluk van een grote stad als Amsterdam is, dat je op elk moment van de dag kunt besluiten om iets van ons nationaal erfgoed te bekijken. Zo bedacht mama (niet zozeer in overleg met Vera), na een lange morgen binnen, om het druilerige weer te trotseren om een kort bezoek te brengen aan onze wereldberoemde kunstcollectie. En papa Youp en Tijl hadden ook nog museumnachtbandjes over voor een gratis entree. Dus op naar het Rijksmuseum!

Het was het laatste uurtje, maar dat maakte de rij bij deingang niet korter. gelukkig mochten museumkaarthouders via de tweede ingang, en zo smokkelden we Youp met het museumnachtbandje ook mee. ENORM groot is het Rijksmuseum. En druk was het ook. We besloten om alleen de eregalerij aan te doen. Tijl vond het razend interessant; . Hij luisterde muisstil en met open mond terwijl zijn papa hem over het beroemde licht van Rembrandt vertelde.

Mama ging ondertussen met Vera op zoek naar de verhalen van de schilderijen.
Zo kon Vera prachtig vertellen over de zwaan die ze hier zag, en dat deze duidelijk boos was en dat ie zijn ei moest beschermen, tegen de hond. En dit is natuurlijk ook wat meneer Asselijn er indertijd mee bedoelde (in tegenstelling tot het verhaal dat er in de eeuwen daarna van gemaakt is).





 Ook het verhaal van de gestolen kroon (van de Engelsen, door Michiel de Ruyter) werd met veel ontzag ontvangen, zowel door Tijl als door Vera, die maar bleef vragen waar die kroon dan naar toeging (op een schip naar Afrika) en waarom de Ruyter dan een boef was..





En verder mocht de kleine Veer haar eigen fotoverslag maken. En dat deed ze prima. Een uurtje was genoeg, op de eregalerij was nog te veel om te vertellen. We gaan maar gauw weer eens terug!

alles mag

"Het zooo fijn om je uit te leven met speelgoed.."

Koken

Tijl had niks te doen. Hij wilde wel helpen met koken. maar niet voor niks. Tegen zakgeld. Dus voor een euro had mama een hulp in de keuken. Wat toch wel heel fijn was, want Vera gebruikte de ruimte in mama's kookroutine nu om te moeten poepen. Dus zo kon mama ondertussen Vera op 't potje zetten terwijl Tijl op de aardappeltjes lette.

En hoewel de financiële onderhandelingen anders doen vermoeden, had Tijl eigenlijk heel veel plezier in het koken. De eerste verrukking sloeg al in toen hij ontdekte dat ie helemaal geen krukje meer nodig had.
"Ik kan er gewoon bij!"

Aardappeltjes bakken, broccoli koken, gehaktballetje omdraaien..Tijl draaide er zijn hand niet voor om. En deze keukenmeester wist zelfs ondertussen ook nog de tafel prachtig te dekken!
En dat allemaal voor 1 euro!
Mama blij. En zo zaten we gedrieen aan een heerlijk maal.
"Mama, volgende keer wil ik weer met jou samen koken!"
En er werd niet eens een bedrag genoemd...

De koeien hebben staarten..

Het is geen traditie uit mama's jeugd; die liep als "driekoning' op 6 januari langs de deuren. Verkleed dus, maar dat was vast  gewoon een excuus voor een extra carnaval door die Brabanders.

Maar St Maarten leeft hier volop, zeker in onze buurt. En het was nog een mooie nacht ook. Droog, geen koude wind. Het werd een hele gezellige avondwandeling, want Tijl en zijn klasgenootjes hadden een flink koor opgetrommeld. En alle ouders liepen mee. Erachteraan. Waarom eigenlijk? geen idee? Deze 8-jarigen kenden hun weg. En ver hoefden we ook nooit te lopen, want bij iedere deur zaten de mensen met lichtjes, kaarsje, vuurkorven en bakken snoep. Groepjes kinderen met lampionnetjes zigzagden door de straten om overal te zingen voor een snoepje.  Van 6 tot half 8 en toen vonden de ouders het welletjes. Koude, misselijke en vermoeide kindjes namen van elkaar afscheid. Morgen hadden ze genoeg te vertellen op school.

Opa en oma zijn er weer!

Opa en oma zijn er weer na lang te zijn weggeweest. Liefst 4 weken. We zijn naar Canada geweest naar tante Karin, Michiel, Mika en Dana. Het was daar erg leuk. We hebben fijn gespeeld met Mika en Dana en het afscheid was ook een beetje verdrietig. Hier een foto van jullie neefje en nichtje.

Met leuke cadeautjes gingen we naar Amsterdam, naar een blije Tijl en Vera.
De oppasroutine was meteen alweer vertrouwd. Opa en oma werden volledig in beslag genomen door die kleine kletsmajoor.
Een opera aankondiging in bad van Tijl

en lekker kleie met Vera.