Tijl

Die kleine dappere Tijlemans wordt eigenlijk al een stoere grote Tijl. En Tijl blijft zo heerlijk zichzelf. Op school heeft ie het ontzettend naar zijn zin. Ook al is Tijl nog steeds de kleine dromer en moet hij af en toe bij de les gehouden worden. Het is net een Diesel. Hij start langzaam op. Doet heel groep 3 over een gemiddeld leestempo. Maar als hij daar dan eenmaal is, dan slaat hij de volgende leesniveaus gewoon over in groep 4. Net als bij zwemles; een half jaar over het eerste badje, om vervolgens na 1 les in badje 2 naar badje 3 te gaan en na anderhalf jaar zijn A binnen te halen.  Rekenen lijkt nu een berg-op tempo te zijn, maar toch kan hij mama regelmatig verbazen door ineens een moeilijke som op te lossen. Hij gaat graag naar school. Speelt graag met vriendjes. En wordt ook regelmatig uitgenodigd. Toch blijft Tijl heel er zichzelf en is niet gevoelig voor 'peer-pressure'.
Hockey is zijn favoriet nu. En na een half jaar trainen, gaat ie na de kerst bij een echte club. Voetballen doen we op straat; het liefst met Lennart en Pepijn. Deze laatste blijft toch wel zijn beste vriend. Binnen spelend, wisselt hij Lego met Playmobiel af. En hij is een kei in alle spelletjes op de iPad of iPhone. Maar het allerliefste speelt hij samen. Nu zijn zusje groter wordt, lijkt ze steeds meer een geschikte kandidaat hiervoor te worden. Hoewel de kleine meid behoorlijk kan dwarsliggen. Maar knap genoeg, kijkt Tijl daar prima doorheen. Ook als het meisje verdrietig is of boos, is Tijl de juiste persoon om haar daar met een komische noot uit te krijgen. Voor een kleine jongeman heet Til een behoorlijk zorg-gevoel. Dat kan er wel eens toe leiden dat hij zich meer zorgen maakt, dan een kleine man zou moeten. Maar het is ook een weerbare jongeman.
Tijl houdt van zijn zusje, en van zijn mama. Dat zegt hij vaak genoeg en laat hij soms ineens op een heerlijke manier weten. Zo kregen mama en Vera op deze ochtend ineens ontbijt op bed!

Handel

Vannacht om 2 uur begon Tijlemans ineens te piepen te kreunen.
Hij voelde zich niet lekker. Mama kroop lekker bij hem in de hoogslaper. maar het mocht niet helpen. Tijl bleef piepen. Al kon ie niet aangeven wat er precies aan de hand was. Hij was alleen niet lekker. En om 3 uur wist ie 't; "Mijn buik! Mijn buik! Ik moet overgeven!"
En snel sprongen we van de hoogslaper naar de badkamer.
Arme manski. Echt ziek.
Omdat de hoogslaper niet ideaal is voor een zieke die zijn bed moet delen, klapte mama de slaapbank uit. En voor de zekerheid zette mama om half 4 's nachts de wekker maar uit.
En dat was maar goed ook. Om half tien werden zoon en moeder wakker. Heerlijk uitgeslapen! Mama's belofte dat het een heerlijk dagje samen binnen zou worden, maakte Tijl meteen weer beter. Vanuit de slaapbank tv kijken. Ontbijt op bed. Lekker de hele ochtend in pyama met Playmobil, terwijl mama nog een beetje probeerde te werken.
Maar een heeele dag is wel lang voor iemand die niet ziek is.
"Mama, ik wil iets doen."
Wil je zo meehelpen poetsen?
"Ja! voor zakgeld!"

Tja, want vorige week heeft Tijl het concept zakgeld besproken met zijn moeder. En dat leek hem wel wat. Vooral als hij door klusjes te doen dat wekelijks nog wat kon ophogen.
Dus Tijl werd aan het werk gezet. Maar dan werkt hij ook echt! De hele kast EN badkamer werd gepoetst. Ondertussen werd er druk gerekend; een euro voor de kast, een euro voor het opruimen van m'n kamer, een euro voor het poetsen van de badkamer...
 "Als ik voor het poetsen van de kast een euro krijg, dan denk ik dat je voor het stofzuigen van de kamer wel 2 euro kunt geven......" #durftevragen #ikweetwatikwaardben

DIPLOMA A

Ja vorige week konden we de foto al plaatsen waarop Tijl trots de brief laat zien waarin hij wordt uitgenodigd voor het Afzwemmen diploma A.

En dat diploma heeft Tijlemans met vlag en wimpel gehaald vandaag. Mama, papa, Vera en zelfs Opa krant en oma Tanne kwamen kijken. Een hele serieuse bedoeling was het daar. Maar Tijl deed alles keurig. En aan het eind was daar het diploma en de cadeaus (stoere schaatsen EN een fotocamera: als je A hebt, dan heb je ook wat!)
En van het zwembad kregen alle gediplomeerden gratis poffertjes!!

tenk joe jurrop!

Het was weer een heerlijke dag met de Veer de beer. Vaste prik op de zaterdag dat Tijl bij Youp is, is samen zwemmen geworden. Heerlijk samen in het grote bad. De kleine Veer is nergens bang voor en zwemt, duikt en lacht. Ze wil er ook nooit uit, want het bad is veel te leuk.
En warm. Tenminste het kleine bad. Naast dit kleine, warme bad is er het grote bad voor de banenzwemmers en grotere kinderen. Niet voor kleine meisjes met zwemarmpjes om. Maar dat soort grenzen laat Vera zich geen tweede keer zeggen...
Ze was al uit het kleine bad geklommen en staarde naar het koude diepe water van het grote bad. 
"Mama, ja? Mag ik in grote bad?" 
"Zou je dat dan willen Veer?" glimlachte mama. "Dat is koud hoor!"
 En PLONS daar ging de stoere meid. In het water, onder water, en daar floepte ze weer boven. 
"Mama ook!!" kirde ze.
En in een mum van tijd zwom de kleine meid onder de touwen door dwars het zwembad over. Mama er naast. Tot dat de badmeester floot. Geen kindjes met bandjes in het grote bad.
Jammer, maar het was wel even dikke pret. 

Vera is sinds enige tijd fan van ' Een Kusje meer" van Femke. Het Junior Songfestival dus.
En ze doet het ook heel leuk. Want als mama in de bakfiets hardop zingt, dan wordt er voorin vrolijk gedanst en worden alle nodige bewegingen en danspasjes gedaan. 

Maar het mooiste is nog, dat dankzij 't Junior Songfestival mama nu een tweejarige heeft die na elk spontaan gezongen Berend Botje roept: "Thank You Europe! We love you!"

Ankylosaurus

Soms is ook voor mama de generatiekloof te groot. Als ze vanuit de kamer de rolverdeling hoort van het samen spelen; (Tijl) "...dan waren we alletwee een Ankylosaurus..."

Leuke sneeuw.

Ik vind sneeuw leuk!
Een vrolijke Vera in de sneeuw. Sneeuwballen gooien naar Woezel en Pip, naar opa en geen last van koude handjes.

Sinterklaas

Het hagelde en sneeuwde! Een witte Sint zou het worden. Hopelijk kwam de goed heilig man wel. Maar natuurlijk kwam Sinterklaas ook even bij de Borneokade langs. Waar de kindertjes, en dan vooral Tijl, in spanning op hem wachtten. En... plotseling gebons en een grote zak stond zo maar in de gang.

Wat een enorme berg cadeautjes. Vooral toen alles eerst een voor een uitgestald moest worden op de grond. Tijl las de namen voor en mat de groottes van ieder pakketje. Van 1 heeeele grote zonder naam tot het "ieliebiellie -cadeautje!" dat Vera in de zak vond.

Alle cadeautjes er uit en uitpakken maar.
Vera blij kraaide het uit bij het ontdekken van Woezel en Pip onder het cadeaupapier. En de Dora jurk moest meteen aan.

Tijl blij zag flink veel punten van zijn verlanglijstje in vervulling gaan. Zoals zijn playmobiel vliegveld.

Maar daar hoorde natuurlijk een vliegtuig bij. En dat was er niet. Onderin de zak lag nog een brief voor Tijl en Vera. Een brief van Sint. Een stoute Piet had zelf het bijbehorende vliegtuig uitgepakt! Sint had het wel gezien en stuurde Tijl met het gedicht naar boven. En in de logeerkamer waren Pieten er mee gaan spelen, en ze hadden chocolaatjes gesmikkeld, gezeten in Vera's  Woezel en Pip-stoel. Tijl kon wel lachen om de grap van Zwarte Piet.

Een heerlijk avondje met blije kindertjes.

Zo maar een filmpje van die wijsneus.

uit eten

Vanavond gingen mama en Vera lekker op bezoek bij Lilly-An, Ellis en Jorrit. Om samen te dineren. En daar bleek ook nog logeetje Pim te zijn. Heerlijk dus met de meisjes aan tafel. ( zoveel meiden, dat Jorrit achter de computer kroop). Apart voor de dames was er lekkere pasta. Waar ze heel zoet heel veel van aten.

het was wel laat toen mama en Vera thuis kwamen. Al lang voorbij 8 uur bedtijd. Dus er werd niet meer voorgelezen. Maar dan leest Vera toch even zelf, mama!

De Efteling.

Na een moeizame reis op een regenachtige vrijdagavond (de bus liet het even afweten) kwamen de dappere reizigers toch aan in Den Bosch waar opa Adje en oma An hen opwachtte met de auto.

Het zijn wel hele lieve reizigers volgens mama.

Ze kwamen naar Tilburg om de volgende dag naar de Efteling te gaan.

Vol goede hoop op droog weer vertrokken we al vroeg naar het mooie Sprookjespark. De wandeling door het sprookjesbos was gelukkig droog en de paddestoel was bij Vera favoriet. Op elke paddestoel werd haar oortje te luisteren gelegd.

Ze genoten volop, ook toen het begon te regenen en de capes en paraplu’s te voorschijn werden gehaald liep Vera dapper mee. In de wagen zitten wilde ze niet. Lopen net als haar grote broer, die overigens het trekken aan de kroon bij de draak weer heeft uitgesteld tot hij 8 jaar is.

Ravelijn vond Tijl prachtig, maar helaas heeft hij het einde niet meegemaakt, een van de drakenkoppen vloog tijdens het vuur spuwen in brand, de brandweer erbij en toen werd het spel gestaakt. Jammer, maar wel weer een belevenis op zich. Maar van mama heeft hij het mooie boek met het verhaal van Ravelijn gekregen en kan hij lezen hoe het afloopt.

Het was een gezellige drukte in de Efteling, er hoefde niet lang gewacht te worden bij de alom bekende attracties, dus bij sommige was het meteen weer aansluiten voor nog een keer. Wat goed uitkwam tijdens een regenbui.

En dan poffertjes eten, Vera vond alleen de poedersuiker lekker.

Ondanks het slechte weer toch genoten en veel gezien, voldaan weer naar huis, waar Vera slapend vanuit de auto in bed werd gelegd en Tijl nog knus bij mama op de bank met een bakje chips.

Hockey

Mooi om te zien dat Tijl het echt naar zijn zin heeft bij de hockey. Hij gaat graag, zelfs als het regent. Hopelijk mag ie binnenkort bij een 'echt team'.
En ook de kleine Vera wil graag achter haar grote broer aan het hockeyveld op!

Blingbling

Tijl en Pepijn gaan iedere woensdag trouw naar de hockeytraining. En de zusjes Kiki en Vera gaan altijd trouw mee. Maar we hadden al wel wat natte uurtjes langs de zijlijn gestaan. Dus vandaag, met die regen, vertokken de jongens met de vader van Pepijn mee en mochten Kiki en Verathuis bij Barbara spelen. Kiki had letterlijk alles uit de kast gehaald voor dit bezoek, en kwam geladen met een volle koffer.

Direct na binnenkomst gingen de mooiste jurken aan. Vera kon natuurlijk niet achterblijven en wilde ook in haar Spaanse jurk. En toen de sieraden van mama tevoorschijn kwamen werd het helemaal feest.

Kegelen

Tijl wilde het al zo lang. Bowlen! De hele zomer had hij bij de diverse vaknatuehuisjes al gehoopt dat er misschien een bowlingbaan zou zijn. Totdat we afgelopen weekend onder het spoor door fietsten en ineens een echte disco-bowling ontdekten! Tijl kon niet wachten, en dus toen het deze maandag zo regende, leek een potje overdekt bowlen ideaal!
beste vriend Pepijn mocht mee. En zo stonden we op een gewone maandagmiddag heerlijk op de bowlingbaan (waar speciaal voor ons de kinderhits-cd werd opgezet).

Regen

Tja, de zomer zit niet helemaal mee. Veel regen, en nog eens regen. En nog steeds, ook na de vakantie. En dan spelen we maar binnen..
En dan ziet een huis er op zaterdagochtend al gauw zo uit;

September 2012

De vakantie is voorbij en Tijl gaat alweer een paar weken naar school. Naar 4c bij juffrouw Alberttwaalf, o, sorry Tijl, Albertine. Oma zegt het telkens verkeerd. Hij vindt het leuk in de klas, allemaal dezelfde kinderen op een na. Dat is een nieuwe en die moet nog wennen zegt Tijl.

En hij is op hockey, net als zijn mama vroeger. Tijl heeft al veel geoefend met de sticks van mama, samen met Allard. Maar nu met een mooie nieuwe outfit en echte scheenbeschermers is hij er helemaal klaar voor.

En Vera, dat wordt een echt dametje Maar dan een Gooise vrouw, winkelen in de PC.

Net als mama een tas. Dat tasje moet overal mee naar toe en wordt netjes gedragen zoals mama doet. Wat zit er in? Speelgoed, Dora en nog een Dora, Diego en Boots, 2 muizen, potje klei en verder legobloemetjes. Alles wordt regelmatig even uitgestald en dan weer zorgvuldig in het tasje gedaan. Rits open en rits dicht. Minivrouwtje heeft het er druk mee.

Het tasje gaat natuurlijk ook mee uit logeren en wordt er gevoetbald op het gras met opa en Tijl, het tasje wordt keurig vastgehouden. Ze zou ook een echte "voetbalvrouw"kunnen zijn!

Wie weet wat Vera wordt, in ieder geval een met karakter, ze weet wat ze wil!

Grote broer

Gisteren werd mama ineens verrast door haar vriendinnen Wendy en Debby. Ze hadden haar uitgenodigd voor een avondje onbeperkt sushi MET een oppas! dus om half 8 stond Charlotte voor de deur. Een hele lieve meid (en de vaste oppas van Koen en Sam). En Charlotte zou dus op Tijl en Vera passen. Tijl vond het maar wat stoer. Dit was pas de tweede keer in zijn leven dat hij een oppas had! Vera was vooral moe. Moe van drie dagen Bakkum, zon en strand. Het hummeltje staarde met speen in haar mond naar Charlotte.
Toch wist de dappere oppas al snel punten te scoren toen ze Dora boekje tevoorschijn haalde!
Mama kon met een gerust hart op pad.
Alles was goed gegaan, zei de oppas, toen mama later thuis kwam. " En wat is Tijl een lieve grote broer voor Vera!" zei ze. En dat is ie zeker.
Al de hele vakantie helpt Tijl mama waar hij kan. En helpt hij Vera. En hij waakt over haar als een echte grote broer. Veel geduld heeft het kleine jongetje ook, zoals wanneer Vera weer niets begrijpt van zijn zandkastelen op het strand en deze dus verpulvert. Of als ze zijn hele spel buiten in de war gooit door er met zijn speelgoed vandoor te gaan. Maar Tijl blijft lief. Hij doet zijn best haar te begrijpen. Gelukkig knuffelt Vera haar broer ook regelmatig op de meest onverwachte momenten.
Soms moet mama wel opletten dat die kleine Tijl niet te veel pikt van dat zusje. Want Vera is klein en een schatje, maar oh zo twee jaar!

Op de camping in Bakkum wilde Vera perse bij Tijl in de bovenslaper liggen. Tijl liet haar veilig aan de binnenzijde liggen. En af en toe kwam mama kijken, en dan was Tijl zachtjes liedjes aan het zingen of hij fluisterde;  "Ik vertel haar mooie verhalen mama. Ze luistert echt!"
Het leek zo goed te gaan. Totdat mama na een tijdje een huilende Tijlemans hoorde.
Vera lag in diepe slaap, maar Tijlemans zat er huilend naast.
"Ik voel me zo alleen mama! En Vera is zo lastig!"
Die arme jongen was zo moe; hij had zo zijn best gedaan om dat kleine meisje eindelijk in slaap te krijgen.
" Ze draaide de hele tijd, en ze bonkte me soms ook! Terwijl ik een verhaaltje vertelde!"
Arme Mans. Zelfs dat herkent mama. Dat onmogelijke gevecht van Vera tegen haar slaap, en dat gevecht waar je zelf dan ook in zit.  Het voelt dan zo ondankbaar.

Arme mans. Dikke troost en dikke knuffels van mama voor haar dappere, stoere zoon. Gelukkig ging mama ook naar bed, dus gingen we alledrie in ons grote bed liggen in de caravan. En gelukkig kreeg Tijl de volgende dag weer genoeg onverwachte knuffels van zijn zusje, die de hele nacht alweer vergeten was.

Bakkum

Vakantie in eigen land is helemaal zo gek nog niet. Na Tilburg, Amsterdam, Edam en Zeeland, bezochten we ook de familie van Tilburg voor een paar dagen in Bakkum. Vlakbij Amsterdam. heerlijk in de duinen. Samen met Wendy, Koen en Sam vertrokken we dinsdag voor met de trein naar Castricum. Mama moest een behoorlijke rugzak tillen, met genoeg spul voor 2 kindjes en zichzelf. En Tijl torste dapper zijn eigen rugzak met noodzakelijk speelgoed EN zijn fiets, want dat zou handig zijn op de camping.  Het gaf even reden tot bezorgdheid voor mama, want et alle handen vol, hoe kon ze dan de kleine meid bij zich houden op een druk station. Maar Vera is een slimme meid en heeft het reizen met zo'n mama inmiddels wel onder de knie. Netjes bleef ze bij mama, en slim en handig reserveerde ze zelfs alvast de zitplaatsen toen ze voor mama uit de trein in stapte.

Treinen en station betkenenen in eerste instantie voor Vera oma An. Dus bij aankomst op het station en het zien van de trein,  riep ze enthousiast " komt de oma An aan!"
Toen ze begreep dat die niet uitstapte, zou dat wel betekenen dat wij naar oma An gingen. "Oma An toe trein!" Nee, wij gingen zelf op pad.
In Castricum fietste Tijl dapper met Wendy mee naar de camping, terwijl mama en Vera de bus namen. Bij aankomst op de camping en bij het zien van het 'huisje van Wendy' was Vera oma An op slag vergeten.

Wat hebben we genoten daar in de duinen! Elke dag zon, strand, ijsjes, en heerlijk spelen voor de caravan met vriendjes. En zeker lekker laat naar bed. Waardoor tot groot geluk van mama, de kindjes ook doorsliepen tot half 9. Zelfs terwijl Koen en Sam al op waren.

Na drie daagjes moesten we al weer weg. En dat vond Vera maar niks. "Wil niet naar Dito-huis. Wil in Wendy-huis blijven."
Als het weer mee zit, komen we volgende week nog langs!

Vakantie in Zeeland

Met z’n allen naar het Zeeuwse strand, in een super leuk huis met tante Karin, Mika en Dana uit Canada, wat natuurlijk heel bijzonder is.

En wat een prachtig weer hebben we gehad. Elke dag zwemmen in de zee, spelen in de supergrote zandbak. Gelukkig hadden we er aan gedacht om Vera ook maar een grote schep te geven, anders hadden we zeker commentaar gehad. Alles wat de grote doen doet ze na en staat ze er met haar eigenwijze neusje tussen.

’s Avonds nog even terug om bijzondere schelpen te zoeken en stoeien met opa. Opa was de boef die steeds weer ontsnapte.

 Wat wil je nog meer, gelukkige kinderen en gelukkige mama’s en opa en oma genieten alleen maar van hun kroost.

Ook even wat educatiefs natuurlijk, de Deltawerken met Neeltje Jans. Met ook de zeeleeuwenshow die favoriet was. Ieder moest natuurlijk een stuffed zeeleeuwtje, behalve Tijl die had zijn zinnen gezet op een Pandahamstertje.

De verjaardag van Vera hebben we ook in het vakantiehuis gevierd met slingers, ballonnen en cadeautjes. En een taart met TWEE kaarsjes natuurlijk.

Onvergetelijke dagen, gelukkig hebben we ook de foto’s nog!!

Edam

De zomer was begonnen. Heerlijke zomerdagen in het verschiet. Til zat ver in Thailand, maar mama nam nog wat extra daagjes vrij om samen met Vera even op bezoek te gaan bij de vriendjes in Edam.

Samen in de bus en de lange wandeling langs de dijk met de stoere Vera.


Op de camping waren vele vriendjes; Alies, Loewe, Lilly, Koen en Sam. En Vera vond het 'huisje' waar zij en mama in gingen wonen vanaf het begin al fantastisch. Vrolijk huppelde ze het huisje in en uit. En de huisje van Sam en Lilly had ze ook al snel verkend. Op de regenachtige dag, nodigde Vera Sam uit om gezellig in haar huisje op het bed te spelen. Zo knus die twee kleine meiden onder een zeildoek. Maar gelukkig was het ook een dag zonnig en dus warm genoeg voor een ijsje!

Zomerweekje II

Uiteraard ging het weer lekker door, ook toen we al weer in Amsterdam waren. Zaterdag hadden mama en Vera weer lekker de dag voor hun samen. Na het ontbijt, het was stralend weer, stonden de dames dan ook om 10 uur op de stoep. Eerst langs de Hortus, waar mama nog een kleine mediahype wist te starten door foto's en een persbericht uit te sturen over de Victoria die plots 2 bloemen tegelijk had de afgelopen vrijdagnacht. Krantenkoppen gehaald en de arme tuinman stond deze zaterdag middag ineens zielsalleen voor de camera's van RTV NoordHolland.

Mama wilde eigenlijk een foto van Vera bij de 2 bloemen maken, omdat Vera immers een mooie geschiedenis met de plant heeft, sinds ze als baby op het blad heeft geslapen. Maar nee, een bijna , 2-jarige Vera is niet zo makkelijk voor de camera te vangen.


Na de Hortus doken we nog samen de speeltuin/zandbak in, en daarna gezellig taartjes eten bij Ellis. En als afsluiter van de dag mocht Vera aan het eind van de dag nog rondrennen op het strand van Blijburg. ' Een hele grote zand" zei Vera.

Het hele huis is inmiddels zelfs een zandbak geworden. Terwijl Vera met Tijl aan het skypen was, trok ze haar schoen uit en hield deze ondersteboven boven het toetsenbord " kijk Tijl zand in schoen!!" ...mama typt nog steeds lastig.
Maar ach,  als je dit soort vreugde sprongetjes ziet, vertrek je op zondagochtend toch gewoon weer lekker naar de Zandbak?

olifantenritje

Tijl stuurde een digitaal kaartje, van zijn olifanten-ride. 

Zomer weekje

De afgelopen week hebben mama en Vera heerlijk genoten van het zomerweer. Het was zandbak in en uit, bossen, zandbakken, dierentuinen, speeltuinen en zandbakken.

En natuurlijk ook de kermis. Drie daagjes gingen mama en Vera naar Tilburg. Bij opa en oma. Waar ook neef Mika en nichtje Dana en tante Karin zaten. Een gezellige familiereunie, waarbij de kleine Veer niet onder deed voor haar grote neef en nicht. Gezellig werd ze bij elk spelletje betrokken en kreeg ze wel een rolletje als poesje, of geitje.

Uiteraard bezochten we ook met de hele familie opa's tuin. Mika had de afgelopen week al hard meegewerkt met opa, maar de meisjes wilden in de tuin alleen maar spelen.

Vera's tweede Tilburgse kermis was ook een groot succes. Nergens bang voor wilde ze in de bootjes, de safari-autootjes, maar vooral haar favoriet; eendjes vissen.! Daarmee won ze natuurlijk dik, met wel 12 eendjes in de bak, een mooie prijs.

Maar zoals ik al zei, maak je Vera niet blijer dan met een hoop zand, heel veel zand. Helaas was het te heet voor de Drunense duinen, maar in het Wandelbos lag ook zand,in een speeltuin. Lekkere broodjes met zand waren er ook. Lunchen tussen opa en oma in.

Vera is al zo'n grote meid en treinreizen doet ze super. Gezellig kletsen met mama,grapjes maken, koetjes kijken en spelletjes doen. Heerlijk relaxed, ent als vroeger haar grote broer in de trein zat, blijft ook deze -toch eigenlijk veel pittigere dame- lekker zitten.
Eigenlijk hebben we gewoon de grootste lol. En weet Vera met haar kleine , maar dodelijke charmes, zelfs in de stilte coupe de harten van reizigers doen smelten. En zo kwamen we rond 6 uur weer lekker thuis, aten de dames gezellig op straat en lag Vera even later heerlijk te slapen en dromen van draaimolens, drijvende eendjes en emmers vol met zand.

Thijlland

Tijl is op reis. Met zijn papa. Naar Thailand. Vera en mama zijn heel jaloers. Thuis.
Ze beleven vast fantastische avonturen, volgens de berichten ontbijten ze met aardbeien-milkshakes en pannenkoeken. Potverdorie. Mama en Vera gaan gauw maar lekker naar de zandbak. Dat is ook heel leuk.

Hiephiep hoera!

Jeetje, Tijlemans alweer 7. Het is geen Tijlemans meer. Het is een echte Tijl. Een grote jongen. Die kan lezen, klokkijken en rekenen. Hij houdt zelf dagboekjes bij. Getypt of geschreven. Hij maakt zelf afspraken met vriendjes en mama ziet hem gewoon de hele woensdagmiddag niet meer ("Dag mam, ik ben bij Lennart voetballen!" ). Hij kiest s' morgens zijn eigen kleren (al trekt hij ze niet altijd zelf aan - "mama, wil jij mijn sokken aandoehoen?"), hij troost zijn zusje, leest voor het slapen gaan, valt zelfstandig in slaap. Gaat onder de douche en niet meer in bad. Heeft bijna zijn A-diploma, maar kan heel goed snorkelen. En vertelt graag mopjes.

Kortom, trots op deze kleine jongeman, die zo stoer en zelfverzekerd is. En zo goed weet wat hij wil en kan.  Nog gefeliciteerd Tijl, nog heel veel jaren plezier!