complimentjes

Oppassen op deze kleine meid valt niet mee. Geen moment zit de dame stil en ze weet constant iedereen aan het werk te zetten. Is het niet dat opa alle dieren en duplo uit moet zetten op tafel, dan moet oma wel de kleine keuken van Vera kook-klaar maken. En anders moeten beide diensters meehelpen met het herinrichten van het huis. ..
Met boeken..
En opa en oma helpen gedwee met alles mee.
Maakt ook niet uit, want ook als je niet mee doet dan kletst de kleine dame gewoon door. Of ze schreeuwt gewoon iets harder..


Nee over de taalvaardigheid hoeven we ons geen zorgen te maken. Opa en oma kunnen dan ook de mooiste replieken verwachten wanneer ze weer komen oppassen. Maar ook de mooiste complimentjes;  
Bij thuiskomst na een wandeling op het winderige Zeeburg, kijkt oma in de spiegel en zegt: "Oh, mijn haar zit helemaal in de war". Zegt kleine Vera: "Maar je bent WEL mooi oma". 

De complimentjes voor opa zijn wat minder scheutig: 
Als opa in de ochtend nog met zijn pyamajas aan rondloopt, beveelt Vera: "Opa, je moet je pyamajas nog uitdoen".
Opa doet zijn pyamajas uit en Vera ziet zijn behaarde borst en zegt:
"En je trui ook!"

zuiver stemgeluid

Als de kleine Veer naar bed gaat, gaat daar een mooi ritueel aan vooraf; tandenpoetsen, omkleden en dan boekjes lezen.
"Allemaal!"
"Nee, deze twee."
"Deze drie!"
"Vooruit, deze drie"
"Allemaal?!"
(een grens is voor Vera een rekbaar begrip).

En na het voorlezen volgen er nog een aantal kinderliedjes, afgesloten met mama's eigen creatie 'Vera Sarah'.
Zachtjes zing mama dan, aan het bedje van Vera. En de kleine meid doet langzaam haar oogjes dicht "ze prikken mam" mompelt ze soms nog.
Door deze avondlijke concerten, inmiddels al in aantal waar Marco Borsato u tegen zou zeggen, heeft mama een boel vertrouwen in haar stemkwaliteit.  Nee, categorie The Voice is het niet, maar als ik met mijn zachte zoete stem toch een meisje in slaap krijg. Nou, dan mag ik best tevreden zijn en concluderen dat die jaartjes kinderkoor resultaat hebben geleverd.

Vanavond zaten mama en Vera gezellig met z'n tweetjes in bad. Heel gezellig. Badderen, zwemmen, happende haaien..en toen mama even lekker onderuit zakte en Veertje met de badbeestjes in de weer was. Dahct mama gezellig een badliedje te zingen.
"Nee, mama, niet zingen"
Mama dacht dat Vera een grapje maakte en zong vrolijk verder.
"Nee mama, niet zingen!... Dan doen mijn oren pijn."

Tijl op de pannenkoekenslee.

Waar is Vera?

Sneeuw!

Guur, koud, snotneuzen, koude voetjes, het is echt effe winter.
En voor de kindjes is dat prima! De hele week is er al dikke pret met de sneeuw. Tijl gaat met de slee naar school en terug. En ook Vera lijkt de kou niet te deren. Maar goed, in 3 lagen kleding een dikke sneeuwbroek en jas, muts en wanten ziet het er ook wel aardig beschermd uit.

Sneeuw op zich is ook geen probleem, maar de kou die werd naarmate de week vorderde steeds erger. Dit weekend was er dan ook een flinke nieuwe sneeuwstorm voorspeld. Op zaterdag profiteerden we nog even van het buiten zijn door sleetje te rijden in het Amsterdamse bos. Tijl trotseerde alles en gleed vooruit achteruit, ondersteboven van de heuvel af. Mama probeerde het ook nog even, maar gleed met Tijl en al onderuit.Vera hield het voor gezien en moedigde van bovenaf de heuvel iedereen vrolijk aan.
Een uurtje veel langer konden we niet buiten zijn. Toen kregen we - vooral mama- het te koud. Terug naar huis, maar eerst een lekker pannenkoeken feest bij de dames Groen. Met extra veel stroop! Mmmmmm..

Stuk

Oma is de broek van Tijl en de snifsnif van Vera aan het maken.
Vraagt Vera: "Oma wat heb je daar?"
Zegt oma: "Een naald met een draad eraan en daar kan ik mee naaien en als jij groot bent zal ik jou ook leren naaien.
Vera zegt: "Dat hoeft niet oma, want ik ben niet stuk kijk maar!".
En ze draait een rondje met haar armpjes in de lucht.

Sneeuwpret.

Dinsdag 15 januari. Heel veel sneeuw viel er in Amsterdam, de hele dag door. De slee werd opgehaald bij papa Youp en opa bracht Tijl met de slee naar school. En daar bleek dat bijna elke ouder hetzelfde idee had.

Daarna met Vera, die vond het prachtig, "hij glijdt!!" Dan weer eraf dan weer erop, zelf duwen, zelf trekken.

Even met oma naar de kapper wat voor de jonge dame ook een aparte ervaring was. Ze zat heel lief stil en deed wat haar opgedragen werd, hoofdje omlaag, hoofdje stil houden en ondertussen gekke bekkies trekken naar oma. De hele behandeling van knippen en föhnen en gel werd serieus ondergaan. Dametje was weer mooi.

's Middag na een dutje, dat niet werd gedaan alleen braaf een klein uurtje boekjes lezen in bed gingen we wederom met de slee Tijl van school halen.

Samen met Tijlie op de slee, dolle pret. Sneeuwballen gooien naar oma en opa, nog even voor de deur met een schep sneeuw scheppen en toen kreeg ze toch wel koude handjes en wilde naar binnen en dronk 2 volle bekers warme chocolademelk op. Geen wonder dat ze geen avondeten lustte.

zoete koek

Na de kleslas van Vera gingen we Tijl ophalen. En niet alleen Tijl, maar ook Kiki en Pepijn zouden vandaag met ons mee naar huis gaan. Een bonte stoet trok naar huis aan. Alle kindjes waren superlief. Allemaal een boterham met vlokken met krokodillen.
En mama had immers beloofd dat er koekjes gebakken zou worden. Eigenlijk had mama dit bedacht met de meisjes, maar die stoere jongens zijn helemaal niet zo stoer zodra ze het koekjesbeslag, de kleurrijke smarties, eetpapieren roze bloemetjes en andere zoete versierselen zien.
Dus Pepijn en Tijl gingen zo nog ijveriger aan de slag.

En het resultaat mocht er wezen!

Kleslas

Ohw wat was mevrouw op haar plaats! Wat vond ze het leuk. Vanmorgen mocht Vera meedoen met de openles van de AmsterdamDanceCentre peuterklas. Buurmeisje Evi zat al een jaartje op les en Vera kwam vandaag voor het eerst kijken.
Vanaf het eerste moment dat mama haar dat dinsdag avond vertelde; "Morgen gaan we eerst Tijl naar school brengen en dan ga jij kijken bij de balletles", ging het niet meer uit haar systeem. "En dan ga ik naar dansles!" riep mevrouw de hele van de ochtend.
Opgetogen werd een uur van tevoren al de kledij uitgezocht. 'Ze mag iets aan waarin ze zich mooi voelt' . Uiteraard, Dora jurk ging mee. Toen we aankwamen bij Jerry's zocht mama het klaslokaal. En toen we de kleslas hadden gevonden, mocht Vera omkleden in haar mooie Dora jurk. De andere meisjes, ook buurmeisje Evi, hadden echte balletpakjes 'zij hebben ook een mooie jurk aan!" complimenteerde de kleine meid, terwijl ze zelf pirouettes draaide en aan de stoel een paar battement tendu-tjes demonstreerde.

En toen begon de les. De kleine meid trippelde achter juf Kitty aan naar een heuse balletzaal met een enorme spiegel. "Mama, ik hoor hallowereld!" glunderde het kleine koppie.  En op de muziek renden de meisjes rondjes door de zaal. DIT IS LEUK!
Enthousiast deed de kleine meid mee; ging netjes staan, voetjes goed, sterretjes plukken uit de lucht, appeltjes rapen, op de tenen, en de mand vullen voor de heksensoep. En iedere keer als de kleine meid langs haar mama kwam rennen, die voor deze ene keer in de zaal erbij mocht zitten, gaf ze haar mama een kus op de knie.
Dol geluk straaaalde er van af.

Maar helaas na drie kwartier floepte de geluksbel uit elkaar. De kleslas was afgelopen.
Vera's onderlipje trilde. Ze wild ECHT niet weg.
Mama kon niet anders dan beloven dat ze volgende week weer mocht.

Dora prinses

Het is raar, en naar en eigenlijk nooit aan te wennen. Maar Veertje doet het wel. Op zondagochtend gaat ze mee met papa. Voor 2 daagjes. Soms met verdriet. Soms moet zelfs haar grote broer een traantje laten. Maar vanuit de auto zwaait de kleine meid altijd dapper door het raam, vergezeld met veel kushandjes. Vanmorgen was een goeie ochtend zoals dat heet. We hadden dan ook een heerlijke week gehad, met duinen, zwembad, oma en veel knuffels met broer Tijl.
Toen mama Vera aankleedde wilde ze dan ook heel feestelijk haar Dora jurk aan. Mee naar papa.
Ze zag er prachtig uit, en wat kleurde ze mooi toen ze dansend de kamer doorging!

Vera

Kleine Vera groeit hard. Verbazingwekkend hard. Slechts twee-en-een-half is ze nu, maar ze doet soms echt niet onder voor haar grote broer. Praten doet ze in volzinnen en geen enkel woord of uitdrukking is te moeilijk. 1 keer kopieren en de dame heeft het onder de knie. Tellen tot 13, kleuren benoemen, links -rechts. Het is appeltje -eitje voor haar. Een prachtgi leergierig kind is het en het lijkt of de spons nooit vol zit.
Druk, is ook een geschikt woord voor de kleine dame. Altijd bezig. Heen en weer, kletsend, pratend, roepend als het moet tegen wie er dan ook maar in de buurt is. Speelgoed ordenend; boeken op een rij, poppetjes op een rij, dan weer kleuren, kleien, verven; en dan moet er iemand mee doen!! Net als mama, zegt oma. Maar mama kan zich dit niet voorstellen, zegt ze verzuchtend na een drukke dag met de kleine meid.

Heerlijke gesprekken kun je voeren met de kleine meid; want vragen hoe haar dag op de creche was of wat ze gisteren met papa heeft gedaan, leidt tot een uitgebreid verhalend antwoord. Alsof de kleine meid ouder is dan 2. Uiteraard, een half jaar ouder. Want zeg haar niet te vaak, dat ze 'nog te klein is', want dan stampvoet de kleine dame "Ik ben al groot!!"
Er gaat veel in dat kleine koppie, en soms vraag je je af waar het vandaan komt. Want Vera kan soms ontroerende dingen zeggen. Haar eigen verdriet aanwijzen. Of gewoon verzuchtend zeggen; "Ik vind oma lief', als oma net de deur uit is naar huis. "Ik heb je gemist" en een dikke knuffel met haar armpjes om mama 's nek is bijna een vast ritueel als we weer samen zijn. En ze weet goed wat ze wil, en hoe het zit. "Jij houdt van Tijl!" zegt ze onweerlegbaar tegen Youp.
En ze weet te genieten van de juiste dingen. Met de wind in haar prachtige haartjes, en een rood snotneusje omhoog tegen de zilte lucht, klimt ze dapper tegen de zandberg omhoog. "Ik vind duinen leuk!!" roept ze door de wind heen.