Vera

Kleine Vera groeit hard. Verbazingwekkend hard. Slechts twee-en-een-half is ze nu, maar ze doet soms echt niet onder voor haar grote broer. Praten doet ze in volzinnen en geen enkel woord of uitdrukking is te moeilijk. 1 keer kopieren en de dame heeft het onder de knie. Tellen tot 13, kleuren benoemen, links -rechts. Het is appeltje -eitje voor haar. Een prachtgi leergierig kind is het en het lijkt of de spons nooit vol zit.
Druk, is ook een geschikt woord voor de kleine dame. Altijd bezig. Heen en weer, kletsend, pratend, roepend als het moet tegen wie er dan ook maar in de buurt is. Speelgoed ordenend; boeken op een rij, poppetjes op een rij, dan weer kleuren, kleien, verven; en dan moet er iemand mee doen!! Net als mama, zegt oma. Maar mama kan zich dit niet voorstellen, zegt ze verzuchtend na een drukke dag met de kleine meid.

Heerlijke gesprekken kun je voeren met de kleine meid; want vragen hoe haar dag op de creche was of wat ze gisteren met papa heeft gedaan, leidt tot een uitgebreid verhalend antwoord. Alsof de kleine meid ouder is dan 2. Uiteraard, een half jaar ouder. Want zeg haar niet te vaak, dat ze 'nog te klein is', want dan stampvoet de kleine dame "Ik ben al groot!!"
Er gaat veel in dat kleine koppie, en soms vraag je je af waar het vandaan komt. Want Vera kan soms ontroerende dingen zeggen. Haar eigen verdriet aanwijzen. Of gewoon verzuchtend zeggen; "Ik vind oma lief', als oma net de deur uit is naar huis. "Ik heb je gemist" en een dikke knuffel met haar armpjes om mama 's nek is bijna een vast ritueel als we weer samen zijn. En ze weet goed wat ze wil, en hoe het zit. "Jij houdt van Tijl!" zegt ze onweerlegbaar tegen Youp.
En ze weet te genieten van de juiste dingen. Met de wind in haar prachtige haartjes, en een rood snotneusje omhoog tegen de zilte lucht, klimt ze dapper tegen de zandberg omhoog. "Ik vind duinen leuk!!" roept ze door de wind heen.