Kerstdiner

Tijl had vanavond weer ene kerstdiner op school. Heel spannend, 's avonds met z'n allen eten in de klas. En daar mag je dan naartoe door de mooie wintersneeuw. Samen met papa Youp ging Tijl op weg.En zoals het hoort, gaat Tijl 'keurig' naar een diner. "..waarin ik wel veel zweet heb, mama."

Ballenbak

Tijl en Vera waren dit weekend onder gedompeld..in een balllenbak.

Vera alleen

Mama is weer begonnen met werken. Vooruit met 2 daagjes uitstel, omdat ze ziek was. Maar op maandag 6 december moest ze er echt aan geloven. Mama moest weer naar kantoor. En Vera moest het alleen doen. Nou ja, zo voelt mama het, want Vera zag waarschijnlijk een heerlijk dagje met papa voor zich. Alleen met papa, en met flesjes. Flesjes die ze vlak voor het eind van mama's verlof toch nog had geaccepteerd. Ja, echt waar,. En meteen de volle mep. Zelfs in volledige kunstvoeding. Madam was helemaal klaar voor zelfstandigheid. Dus eerst een dagje met papa, die eerlijk is eerlijk, het laatste beetje fles-weigering eruit wist te krijgen. En toen een dagje met opa en oma. Ook daar gedroeg de kleine meid `ich voorbeeldig. En de Tijlemans werd opgehaald door zijn beide grootouders en zus. Heerlijk voor papa en mama; die hoefden maar aan te schuiven bij de erwtensoep!
Woensdag mocht mama weer lekker de hele dag knuffelen met beide kindjes. En donderdag ging Vera naar de creche..alleen de ochtend dan..en ze deed het heel goed! Eten en slapen. En papa en mama werden om 1 uur met een big smile begroet.

sinterklaas, wie kent hem niet

Verwend zijn ze, die snotneuzen.
Op vrijdagavond klopte vol verwachting ons hart; papa en mama,  beide opa en oma's en tante Vanessa zaten klaar. Ook een kleine Tijleman en Vera ..nu ja,,die dook na de soep het bed in en vond het allemaal best. Tegen de koffie begon het allemaal spannend te worden..klopacties op de ramen, en zakken voor de deur-acties liepen niet helemaal geslaagd, verwarde opa's en mopperende oma's, maar uiteindelijk "ontdekte' Tijl tot zijn grote verbazing een zak, nee twee zakken van Sinterklaas! Vol met cadeau's!
De koffie werd vergeten, de pepernoten evenzo. Tijl dook diep in de zak en haalde het onderste cadeautje boven. Letters en namen lezen werd een goede taaloefening. Eerst werd alles verdeeld en daarna maakten we alles open. Het werd een druk en verwarrend anderhalf uur. De videocamera had een leeg bandje, en oh, toch ook een lege batterij..
gelukkig hadden we de fotos nog.


Dag sinterklaasje daahaag. daahaag.

Oh kom er eens kijken!

Ja Sint in het land, en Tijl is ietwat gespannt. Je vergeet het soms even als volwassene; hoe spannend en echt sinterklaas is. Het begon al ergens in het begin van november. Tijl was weer even een echte kleuter n wilde niet in bad, sowieso niet naar bed. Mama werd wat boos en zei: "Tijl, nu luisteren! Anders vertel ik het sinterklaas!"...
..een klein neusje werd wit. Een onderlipje trilde. En al snel snikte een klein blond jongetje.
Oooowwh, mama's hart brak. Sint was een heuse bedreiging voor dat kleine mannetje! Mama zou het bestaan van deze goed heilig man daarna nooit meer misbruiken. 
Toen Sint naar Nederland kwam, had Tijl al aan zijn papa verkondigd; "Dan ga ik naar Spanje!" Dat klopte, maar toen we terugkwamen deed Tijl gretig mee met het sinterfeest.  Schoentje zetten; opgewonden ook die van je zusje; brood voor het paard, of suikerklontjes -daar is ie gek op!- of een bakje water! En zingen dan, met mama door de brievenbus "Gooi wat in mijn schoentje!!"
's Morgens wachtte het jongetje toch wel voorzichtig; mag ik al? Bang om Sinterklaas tegen te komen. Vooral als het nog donker is. "Is ie al geweest?"
En Tijl is dankbaar voor elk cadeautje.. een beetje dan. Nadat Tijl en Vera ieder gouden chocolademuntjes in hun schoen hadden gekregen en Tijl er 1 mocht snoepen bij het ontbijt, vertrokken we naar school. De buurkindjes huilden alletwee luidkeels op straat.
"Ach, misschien zijn ze hun schoen vergeten te zetten vannacht." zei mama
"Of misschien hadden ze ook alleen maar snoep in hun schoen." zei Tijl
De kleine man boft maar; dit weekend 2x pakjesavond. Maar eerst kwam Sint ook op school. En onze grote held stond veilig achteraan bij de juf.

De diepvries

De diepvries kast is gearriveerd! Papa Vincent is natuurlijk reuzeblij; nu kan hij al zijn kipfilet-kiloknallers van de AH opslaan.
Maar Tijl en Vera waren nog blijer, want voor 1 dag hadden zij een heuse piratenboot in huis. Een hele woensdagmiddag vol avonturen over woeste zeeen, schateilanden en vechtpartijen met andere slechte piraten!

kleuterzorgen

Het was wel even slikken; het gesprek met de juf. Tijl is een ontzettend lieve kleuter, maar zijn eerste kleuterjaar was een heel emotioneel jaar en dat heeft hem toch wel doen stilstaan. Dat merkten we vorig jaar ook wel; mama had niet het idee dat ie altijd veel op had gestoken in de klas. Soms zat het lieve manneke de dagen een beetje uit. Hartverscheurend. Zo'n klein jongetje met zulke grote zorgen.

Maar zo anders is dit jaar!
Een vrolijke, blonde knul stapt nieuwsgierig en trots de klas in. Hij vertelt graag. En voor de thema's in de klas neemt ie trouw altijd eigen speelgoed me; van krokodillen tot dokterskoffers.
Thuis oefent hij met Vincent op elke thermometer, rekenmachine, meetlint en al het andere wat cijfers bevat. Want cijfers vindt ie leuk. En ook de letter van de week wordt thuis uitgebreid herhaald. Maar toch denkt de juf dat Tijl nog een flinke achterstand in heeft te halen; zijn taalgevoel is nog zwak en tekenen, kleien en knutselen zijn niet zijn favoriet. " Nee, denkt mama, het is een jongen. Niet zo erg toch?" Maar dus toch iets om op te letten. En als je dat even doet..

Tijl wil graag rijmen; het fenomeen boeit hem. "Mama ik kan rijmen: Hond -tak! Kraan- water!"
Ik glimlach; "Nee, Tijl. Die woordjes horen wel bij elkaar, maar ze rijmen niet. Ze klinken niet hetzelfde." Tijl kijkt me met grote verwonderde ogen aan.
"Huis- muis, dat rijmt!, zeg ik, Dus aap-..."
"Boom!" roept ie trots
Nee, aap-boom rijmt ook niet, maar toch. Wellicht heb ik hier te maken met een boven-intelligent jongetje; associatief rijmen..dat is toch de meest creatieve vorm? Dichterlijke vrijheid vindt mama een groot goed.
Pedagogisch niet verantwoord, maar mama vindt het lastig om deze kleinkunst af te straffen. Maar daarmee leert Tijl natuurlijk nog niet rijmen.  Op vakantie zitten Vincent en Tijl op het balkon aan de pasta. 'Huis-muis. Aap-schaap.' Bekende versjes komen voorbij;
'Ben je boos? Pluk een....?
-Roos'.
En potverdrie! het werkt!
De rest van de avond spreken we elkaar aan in rijmzinnen, tot "Retteketet! Tijl gaat nu naar...?
-"Bed!" roept het jongetje. Tijl kan rijmen!


Taalgevoel gaat dus prima. En de fijne motoriek? Alle cijfers kan Tijl al schrijven, en zie hier mooie tekeningen in de douche.
"Hij heeft wel heeeele lange benen, mama."

Uit de fles

ja/Ja?JA?
Drinkt ze eindelijk uit dat flesje? Het wordt mama nogal eens gevraagd. En mama doet echt haar best. Elke dag mag Vera kauwen op een flesje met een beetje melk. Maar meer dan lief kauwen en een vette glimlach daarna zit er niet in. Dan volgt namelijk brullen en dan wil ze gewoon die dingen bij mama, daar komt het direct  en warm en lekker uit!
Vanochtend moest maam op intakegesprek bij de creche. "Soms moeten de leidsters hier het eerste flesje geven, en da's nou niet echt de bedoeling.." 
Dus nog 3 dagen om te oefenen.
..
Maar vandaag -mama houdt vol- dronk Vera echt uit het flesje. Ineens had ze de zuigkracht te pakken. En ook smiddags begon de voeding met een flesje en ja hoor! Mama trots; "Vincent, kijk nou! Kijknou! KIJK NOU!"
De kleine meid pakte de fles zelfs met beide handen aan..en deed het helemaaal zelf!

vakantiefotos

Terug

So, het valt niet mee om even in een klein blog-dagje het weekje Gran Canaria te beschrijven. Vera's eerste wereldreis, hoog boven de Atlantische Oceaan. Stoere meid. Het deed haar niks. Net zoals Tijl, betrad de kleine meid het vliegtuig alsof het dagelijkse kost was.
Tijl bevestigt zichzelf routineus in de stoel, om vervolgens de veiligheidsinstructies nauwkeurig te lezen. "Kijk mama, bij dit vliegtuig moet je vooruit stappen op het water!"
-"Cabin crew, get ready voor take off."
"Mama, mag ik mijn snoepjes, we gaan stijgen."

Tja, de kleine jongeman heeft er natuurlijk al aardig wat vlieguren op zitten. En ik verwacht niet anders dan dat Vera over een klein aantal jaartjes precies hetzelfde zal reageren. O.k. ze huilde wat bij het betreden van het vliegtuig, maar eenmaal op schoot, en aan de borst, doorstond ze de stijging zonder brul en tranen. Als een voorbeeldig kind bracht ze in stilte de volgende 4 uur door, wisselend van mama naar papa's schoot.
Tijl zag zich ietwat gedegradeerd in reisgenot; "Mama, waarom heb ik geen tv in mijn stoel hier?"
Tja, meneer vliegt meestal intercontinental...
In de middag landden we op Gran Canaria. Regen sloeg tegen het vliegtuigraam. WTF?
Met de belofte dat het op de andere helft van het eiland NIET regende stapten we in de taxi. En inderdaad, bij het AnfiResort straalde de zon. Vincent en Tijl namen direct een duik in het zwembad.
En vanaf toen heeft Tijl het zwembad niet verlaten..
Iedere dag van 10 tot 17 was de kleine man in het water te vinden. Met een blije blonde kop gleed hij van de glijbaan. Van iedere glijbaan, want op Anfi bevonden zich vier zwembaden en allen moesten bezocht worden. Ook leuk voor de afwisseling voor paps en mams.

Vera genoot zichtbaar van het klimaat. Sliep als een roosje in romper onder de handdoek. Zodat ook papa en mama lekker konden zonnebaden, of op zoek naar schatten onder de watervallen met Tijl. En als Vera in slaap moest komen, dan vond papa Vincent niets leuker dan een wandeling lang de boulevard. Door de gezonde zeelucht en het ritmisch gehobbel viel het meisje zo in slaap, en papa was apetrots.




's Avonds was elke keer weer feest; muziek en dans voor Tijl, uit eten en rode wijn voor papa en mama. Totdat de kleine man in slaap viel (Vera was natuurlijk al lang door papa in slaap gewandeld).

Kortom we hebben genoten van een heerlijk weekje weg!

pruttelen

Vera pruttelt, blaast bellen en steekt lekker haar tong uit. Heel schattig allemaal en het meisje groeit hard. Heel hard, want volgens onze meetmethodes al ruim 6,5 kilo. En dat alleen maar van borstvoeding!! Prijzenswaardig zegt het consultatieburo. Heel goed, zeggen de forums op internet. Maar het drijft mama soms tot wanhoop.  ALLEEN MAAR borstvoeding. Het mag, het moet zelfs..een half jaar lang. Vindt mama zelf ook. Maar dan soms, heel soms, dan wel borstvoeding uit een flesje....dat papa het kan geven, of Tijl.., of dat we er om 10 uur 's avonds dan stiekem extra pap bij kunnen stoppen, zodat ze lekker doorslaapt..of dat mama dan kan zien of Vera genoeg heeft gedronken, en dus niet uit onwetendheid, bezorgdheid of schuldgevoel haar bij elke huilbui dan maar de borst geeft.
Regelweken, heet het, als de kleine meid om de 2 uur wil drinken...nou dan regelt de kleine dame nu al een heleboel! Want de verhouding regelweken/normale weken is niet echt rustgevend. Na ruim 2 weken onrust, van veel drinken overdag, en toch vaak 's nachts ook om 1 uur EN om 5 uur willen drinken..hadden we 3 daagjes rust, maar helaas er is weer een regelweek gestart..

En dus waarom niet dat met die fles?

Tja, dat wil mevrouw dus niet. Geen speen. (bleeh! spuug! pfuh! bah!)
En geen flesje ( heel veel weeeeh!). Elke dag speelt mama trouw met het flesje; een beetje melk erin, rammelaars erbij, knuffelkonijn die er WEL uit wil drinken..maar Vera..nee..
Inmiddels ismama een beetje bang dat Vera al een klein trauma heeft opgelopen van de fles..maar over 2 weekjes wordt de kleine meid overgedragen aan papa, oma's en crecheleidsters..en dan zal ze toch wel...of niet? Wnat zo eentje kent mama ook, die tot haar negende maand de flessestaking wist vol te houden..
Tja, ach, die maxi cosi past makkelijk onder het bureau.

pfff..en dan hebben we het volgende keer wel over het slapen..of eigenlijk niet slapen van Vera dus...

St Maarten

St Maarten is in aantocht. Samen met Pepijn ging Tijl vandaag al op pad voor een lampion. En samen met mama ver-maakten we een pompoen. We kenden maar 1 liedje..maar ach, daar valt morgen genoeg snoep mee op te halen.

snelweg

Mama kocht een nieuwe mat voor in huis. Een wit lekker polig, met een leuk design.
Een blow up van een bloem.
Een spin, zegt oma.
Knooppunt Oudenrijn, zegt Tijl....

Een krokodil op bezoek

voetballen

Zondag, met z'n allen lekker vrij. En wat wil Tijl dan op zo'n dag?
Precies. Lekker thuisblijven.
Maar dat is toch een beetje zonde. Het was droog. Maar de nabije toekomst belooft herfst- en winterkou. De wintertijd was immers al ingegaan. Dus van elke droge dag genieten en naar buiten. Papa Vincent had Ilya beloofd om eens te komen kijken bij een voetbalwedstrijd. Mama, die praktisch opgegroeid is met zondagen op het voetbalveld, vond dat wel een goed idee. Met de belofte van een speeltuin bij het voetbalveld, wilde Tijl wel mee. En zo gingen we naar Watergraafsmeer.
En wat een mazzel, naast de profi-speelveldjes lag een super-speeltuin. Met glijbanen onder de grond, en de speeltuin zelf was alleen te bereiken via touwen over het water, of met een doe-het-zelf-pontje. Dat vond zelfs papa Vincent aantrekkelijker dan de wedstrijd.

Natte voeten hebben we niet gehaald! Tijl bleek superstoer over het water te kunnen per pont, touw, rotsblokken of boomstamen. Mama's gepiep "Voorzichtig! Kijk voor je!" vanaf de oevers was helemaal niet nodig.

In de rust namen we een chocomelletje in de kantine, daarna moesten we wel weer naar huis omdat de ex-directeur van de Hortus op bezoek kwam.

En Ilya? Oh ja..die won met 8-0.

Tijl terug

Tijl was deze herfstvakantie bij papa Youp. Waarmee hij heerlijke avonturen beleefd heeft. Maar vandaag kwam hij weer terug bij ons. Hiep hiep!

Betrapt op stiekem duimen!

Nijmegen

Vera de kleine wereldreiziger ging weer op pad dit weekend. In de trein met mama naar Yvonne en Robin in het mooie Oosten. Yvonne is een vriendin van mama, die net met haar zoontje Robin in een huisje in het landelijke Oosterhout is getrokken. Mama en Vera gingen een kijkje nemen.

Vera is al net zo'n goede treinreizigster als haar broer. Moeiteloos laat ze zich vervoeren door het station, over perrons en op de balkons van de trein. Uiteraard was het weer een beetje mis bij de NS, en moesten we op de heenweg ons op dat balkon proppen met vele andere reiziger. Maar Vera liet zich nestelen op haar mama's schoot en viel in slaap. Een blozende student bewaakte trouw de kinderwagen bij elke tussenstop. In Nijmegen wachtte een opgewonden Robin. Hij was heel blij en trots om ons zijn nieuwe huisje te laten zien. Het lieve manneke zong het hele weekend door, elk kinderliedje dat hij kende en hij overlaadde Vera met zoveel mogelijk kusjes. "Nog een kusje geven" en speelde "Komt een muisje..nekje gelopen". Vera gaf hem haar mooiste glimlachen.
Op zondagochtend genoten we van een strakblauwe lucht tijdens een kleine wandeling langs de Waal. Banjerend door de modderige weilanden. Daarna moesten Vera en mama weer terug. Het was immers hoog tijd om papa thuis in Amsterdam weer te knuffelen!

Prikken

Oh jee, die arme Vera moest vandaag haar eerste prikjes halen. Maar eerst nog even wegen en meten; de nieuwe resultaten doen de betrouwbaarheid van het consultatieburo wel wat wankelen; in 2 weken tijd zou Vera 300 gram zwaarder en 1,5 cm zijn gegroeid?! Ons meisje groeit hard dat wel, maar zo erg??!
Desalniettemin is de dame in de dop op papier nu een gezonde 5,7 kg en 59 cm!
En de prikken? Een boze kreet en alles was over. Oma Ria en mama verlieten trots het buro.

Na de prikken gingen mama en Vera nog even naar het verjaardagspartijtje van Alies. Die werd al weer 7. Tjonge. Een flinke meidenpartij, waar ook een vrolijk blond jongetje tussen rende. Een blij jongetje, dat af en toe in de vlucht een snelle kus op zijn kleine zusje wierp. Vanaf een uur of vijf kwamen er steeds meer papa's en mama's; het kleine huisje van Marian vulde zich met een boel gezelligheid. Mama en Ellis voedden de twee kleinste spruiten van het geheel in een hoekje op de bank. En na nog een bordje soep, vertrokken we weer om thuis lekker eigen pompoensoep te maken. Mmmmm, het wordt lekker herfst.

Zonnebloem

Na een heerlijk ziekdag gisteren, waarbij Tijl alle spelletjes met Oma An uitspeelde en zijn judo-technieken met Ollekebolleke opvijzelde, sliep Tijl de hele dinsdagnacht als een roosje. Wel nog met een sinasprilletje en wat hoestdrank. Maar pas om half 8 woensdagochtend werd de jongen hoestend wakker. Als eerste nog wel (nee, die vijf uur borrel van Vera telt niet). Dankzij onze hoestende wekker, konden we er allemaal op tijd uit, om ook nog samen te ontbijten. En? vroeg mama, ben je nog ziek? ..

Ja. Toch wel nog een beetje.

Ach, het was een korte dag op school. Dan kon een dagje bij mama en zuslief er nog wel bij. Na een heerlijk ochtend met een roofvogelshow voor de playmobiel, gingen we wel naar buiten. Want er stond een lunch met de dames Groen in de planning. Niet meer ziek, stapte het mannetje op de step. Met een zwarte lucht aan de ene kant en een warm zonnetje aan de andere kant, slalomden we door de regenbuien naar de school van Alies en Loewe. Jorrit's bakfiets nummer2 is gestolen, dus de familie Groen was lopend. En wij liepen mee. Een gezellige stoet met ook de nieuwe liefde van Loewe, Djaro, erbij.  Een mooie wandeling door Oost. En wie zegt er nou dat stadse kinderen geen natuur kennen? Midden in dit betonnen plaatje, groeide en bloeide een prachtige zonnebloem!

Via de croissantjes, en een gratis soesje, van de bakker, eindigde de wandeling diep in Oost. Alwaar Jorrit aan de pannenkoekenbeslag ging. Zelfs Rens, Koen en Sam sloten aan. De nieuwste tekenfilm werd op de nieuwe, witte muur gebeamerd; het regende immers buiten.
Thuisbios en pannekoeken, wat willen kinderen nog meer?

Ziek jaja

Ziek zijn is natuurlijk  het leukst als ook nog s opa en oma op bezoek zijn de hele dag!!

Moederdag

Tijl is ziek, hij hoest al twee nachten. Overdag verdwijnt de hoest bij de heldere hemel, maar toch..mannetje ziet er ook wel moe uit. Gisteren had mama al beloofd; als je je niet lekker voelt, hoef je morgen niet naar school. Vanochtend aan het ontbijt, om half 8, verkondigde Tijl dan ook trots aan papa Vincent dat hij vandaag een vrije dag had; hij was ziek.
Vooruit dan, ook wel lekker, want dan hoefde mama ook niet te haasten vanuit haar ochtendjas.
Samen zaten we later Diego te kijken. Bij Diego was het moederdag, en de dierenredder zong vrolijk met zijn babyjaguar; "Het is moederdag hoera! geef je mama een zoen!" 
Nou, riep mama blij, geef je mama een zoen Tijl!
"Ja, bij ons is het geen moederdag, hoor!"

Vintage

Zesendertig jaar geleden lag er een klein, ielig mannetje in een prachtige wandelwagen. Gillend waarschijnlijk, want volgens de overlevering kon ie gillen dat de glazen asbakken braken. Maar een trotse mama en papa achter de wagen. Over de straten van Amsterdam, misschien ook wel door Zuid, en misschien zelfs ook wel door het Vondelpark. Een klein jongetje in een prachtige wandelwagen. Versie Stanley Kubrick. Zo eentje die ze sinds '74 ook niet meer maakten. Ook niet meer gesignaleerd in het Vondelpark nadat ze in 1975 de hippies met hun tenten uit het park begonnen te weren.
Maar nu, zesendertig jaar later, duikt de wandelwagen weer op in het park. Het kleine jongetje ligt er niet meer in. Die is nu groter geworden, en loopt er nu achter, net zo trots als zijn papa en mama toen. Want nu ligt er zijn dochter in; een klein, lief - dit keer mollig- meisje. En de wandelwagen is nog net zo mooi.

herrrrfst

Ja, het wordt frisjes op straat. Bladeren vallen (of valt dat gewoon nu pas op?), en je kan maar beter binnen zitten. Maar mama zit al veel met Vera binnen, en omdat we vandaag zo heerlijk geslapen hadden, had mama wel zin in een uitstapje en een kopje koffie met vrienden. Dus samen met de bakfiets lekker op pad richting Jordaan. Een kopje koffie met Rens en Wendy, en Sam, want Koen bleek op hetzelfde moment met Tijl en papa Youp naar de Tunfun te gaan. Die kwamen we daar nog net tegen. Kreeg Vera zomaar op zaterdag een extra knuffel van broerlief. Rens greep zijn kans toen hij de twee moeders met hun dochters zag, en verontschuldigde zich om met laptop te gaan werken in een nabij gelegen cafe. De mama's deden de dochters in de kinderwagens en maakten een rondje door de frisse, toch met een zwak zonnetje verwarmde Jordaan. Langs de Noordermarkt; in de planning lag een kopje koffie op het terras.Vera vond de stop echter iets te vroeg ingepland en bleef huilend aangeven dat er nog minstens 20 minuten langer gewandeld moest worden. En zo liepen we terug richting het huis van Rens en Wendy, om bij het cafe op de hoek een soepje te eten.
Weer terug in huis bij Wendy waren we nog in de soep-mood; dus werd de pompoen geslacht om er heerlijke soep van te maken. Koen werd weer afgeleverd, Rens kwam weer thuis en Debby op bezoek. Een heerlijk tweede bakje soep die dag, waarna Rens  de mama's verwende met een bordje Indiase curry. En toen moesten mama en Vera naar huis, want brrrr om half negen 's avonds is het al echt donker..en koud..
Maar voor Vera was het ook heel spannend en mooi om vanuit de bakfiets de "Amsterdamse grachten en die lichtjes 's avonds laat op het plein te zien". Morgen weer lekker uitslapen.

Winterjas

Kijk Vera in een mooie witte winterjas. Vera rommelt weer een beetje de laatste dagen. Elk uur wat drinken. Zware nachten voor de hele familie. Vooralsnog gaan we uit van een regelweekje..dus met de hoop dat het slechts betekent dat er binnenkort weer een voeding tussenuit gaat. Dat beloven de boeken althans..
En omdat ze zo rommelt slaapt ze moeilijk, alleen in de bakfiets. Lekker hobbelen. Dus laadde mama haar maar weer in en vertrok ze effe naar de Hema...

laatste zonnige dagen

Het moet voor een kleuterjuf soms een lastige taak zijn om uit al dat kleutergebrabbel het juiste verhaal te halen.
"Vandaag heb ik in de kring verteld dat we naar de dierentuin waren geweest", zei Tijl, "en dat ik een neushoorn had gezien, zonder hek er om heen. En toen vroeg Hanna; een echte? En ik zei, ja. En ik vertelde dat er ook apen waren, maar die waren niet echt.  En in de speeltuin onder de glijbaan zat een krokodil en een hagedis. Die kon je aaien, want die waren niet echt."

Ach ja, toch een mooi verhaal. En na school nog lekker buiten spelen met zus. Ook al hopen we dat er nog veel meer zonnige dagen komen. We genieten ervan alsof het de laatste zijn.

Op safari

Een prachtig weekend in oktober. Wellicht de laatste kans om er lekker op uit te gaan. Helaas moest papa Vincent werken, maar mama pakte de twee kids in om met de trein naar het zuiden te gaan. Op bezoek bij opa en oma. En niet zomaar op bezoek; we gingen op safari in de Beekse Bergen.  Tijl toonde zich al een hele grote broer, en hielp mama met het in- en  uitladen bij de treinen, ondertussen Vera onderwijzend over welk station het was, wat een perron was en welke treinen er naar Tilburg gingen. En vooral hoe straks het huis van opa en oma er uit zou zien. Het was immers Vera's eerste reis naar haar Brabantse roots. Maar het huis van opa en oma moest nog even wachten. Vanaf station Tilburg vertrokken we naar het Safaripark.
Het was een hele leuke dag. Vera sliep en Tijl genoot. Een dag waarop oma een tijger een kusje gaf, Tijl een leeuw aaide, Roofvogels over Ollekebolleke vlogen en Tijl voor het eerst (bewust) een neushoorn aanschouwde...(en dit was heel indrukwekkend, omdat hij -vooral vaak- de verhalen wilde horen over zijn papa en mama die ooit eens oog in oog met een neushoorn stonden in het oerwoud van Nepal.)

op school

Als kindjes naar school gaan, begint er voor ouders een leventje waar je ineens geen weet meer van hebt. Ben je eerst vier jaar lang het belangrijkste onderdeel van het leven van zoonlief, weet je precies wat dat kleine mannetje meemaakt, deel je lief en leed..dan ineens heeft meneer eigen vriendjes, met eigen inside-jokes, met geschaafde knieen die nu door een kus van de juf op de speelplaats worden genezen. Komt hij thuis om jou wat te leren. "Mama, toen de mensen nog niet bestonden, toen waren er dinosaurussen op de aarde." (er gebeurden tegenwoordig trouwens heel wat dingen toen de mensen er nog niet waren. Voorheen werd het verleden nog omschreven met, "toen ik drie was..")

Mama is klasseouder, zodat ze nog af en toe wat meer meemaakt uit Tijlemans zijn leven. Mee op schoolreisjes, kerstdiners, etc. Dat is met Vera erbij nu wat lastiger, maar afgelopen maandag had de juf foto's nodig voor de website. Dus papa Vincent bleef met Vera en mama sneakte een uurtje de klas in om kindjes te fotograferen..en stiekem te kijken wat die kleuters zoal de hele dag doen. ... vooral veel lol en spelen.. gelukkig.

flesje

Mama geeft heerlijke borstvoeding, en Vera gedijt er wel bij. (na zeven weken was mevrouw 1,7 kilo aangekomen naar 5,2 kilo). Maar het is toch wel handig als ze ook uit een flesje gaat leren drinken. Verlichtend voor mama, leuk voor papa. Dus na enkele voorzichtige kolf-pogingen, was er een potje vol. En deze avond mocht papa voor het eerst dochterlief voeden. Meisje kauwde voornamelijk wat op de speen, maar er werd ook gedronken! Een begin is gemaakt.

Lilly-Ann

Vandaag is er wederom een nieuwe spruit in de kids-groep geboren. Lilly-Ann Groen. 's ochtends vroeg kwam het smsje en mama en Vera togen uiteraard dezelfde middag naar Oost om the new kid te bewonderen. Een dappere, mooie Ellis zat trots op bed met wederom een prachtig meisje voor de Groen-familie. Er kwam snel meer bezoek, en ook Tijl kwam met papa Youp binnen. Na een snelle blik op Lilly-Ann volgde uiteraard een extra knuffel voor Vera. Een uitgelezen moment om alle kids nu bij elkaar te zetten. Helaas voor Loewe waren maar twee zusjes..maar een poes is een goeie vervanger.

Vera Victoria

Het is een traditie in de Amsterdamse Hortus; kleine kindjes op de Victoria waterlelie. Nee, niet zomaar alle kindjes, maar uiteraard wel het kindje van deze papa en mama. Een meer Hortus-baby kan er immers niet bestaan!
Het was alleen even wachten op een mooie, geschikte dag. En dat was in deze nazomer soms wel lastig met een kleine baby van enkele weken. Maar op een zonnige woensdagmiddag trokken Tijl, Vera en mama dan toch naar de Hortus. Omringd door het tuinteam, bewaakt door de portiers, bewonderd door de directeur en nieuwsgierig bekeken door enkele toeristen, poseerde Vera op een blad.
Het meisje zelf, bleef heeel rustig in haar mooie dromenrijk. Zo zag het er ook uit.

lachen met broer en zus

En vooral Tijl en Vera kunnen samen al een boel lol maken!

Baby's kunnen niet lachen?

Wie zegt dat? Deze mooie meid, gaf haar ouders al en prachtige big smile in de eerste maand!

 Op 7 september (drie weken oud)

Op 17 september, precies een maand oud! Wat een mooi meisje!

bezoek aan lelystad

Kleine meisjes worden groot, en het werd al tijd om Vera kennis te laten maken met haar polderroots. Voor een verjaardagspartijtje van Kyan, vertrok de familie op zaterdagavond al richting Lelystad om eerst bij opa en oma een nachtje te logeren.  Ook voor Tijl de eerste keer logeren in het huis aan het water. Vond het niet eens eng! Vooral niet toen 'de papa van Vincent'  Nickjr. op een groot tv-scherm aanzette!

Een eerste treinreis, een eerste logeerpartijtje, een eerste verjaardagsfeest. Gelukkig ging het hartstikke goed met het meisje. Onder de uitgebreide verzorging van papa en oma.

Voor het eerst buiten

Samen slapen

Het is een vast ritueel; Tijl gaat naar bed en als mama voorleest, maag Vera naast Tijl in zijn bed liggen, meeluisteren naar het verhaal. Vera is meestal de eerste die slaapt. Tijl vindt het fantastisch dat Vera naast hem ligt, maar het kost hem zijn eigen slaap. Met grote ogen blijft hij naast haar liggen, waakt over haar. Zodat hij vaak na een tijdje vraagt; "Mama leg je Vera in haar eigen bedje, want ik word ook moe".

Aangifte

Vandaag is Vera Sarah officieel aangegeven bij de burgerlijke stand van Amsterdam. Mevrouw bestaat.